Ετυμολογία
ψαλτήρι < αρχαία ελληνική ψαλτήριον < ψάλλω
Ουσιαστικό
ψαλτήρι ουδέτερο
1. ψαλτήριο, εκκλησιαστικό βιβλίο ψαλμών
2. υπερυψωμένος χώρος για τους ψάλτες μέσα στις εκκλησίες
To Ψαλτήρι στην Εκκλησία
Είναι ένα από τα επτά ποιητικά-διδακτικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Πήρε το όνομά του από το περιεχόμενό του, που είναι μία συλλογή 150+1 ψαλμών (ο τελευταίος είναι άνευ αρίθμησης). Συγγραφείς του είναι ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ (για το ήμισυ των ψαλμών), ο Άσαφ, οι υιοί Κορέ και ακόμη ένας άγνωστος δημιουργός. Χρόνος συγγραφής είναι τα έτη 1005-966 π.Χ. για τους ψαλμούς τού Δαβίδ, ενώ οι υπόλοιποι γράφτηκαν σε διάφορες εποχές.
Η αξία του
Ο άγιος Βασίλειος αναφέρει πως η ανάγνωσή τους ηρεμεί την αγριότητα, γαληνεύει τον θυμό μας, καθησυχάζει την ταραχή των λογισμών μας και χαλιναγωγεί την κλίση προς την ασωτία τού ανθρώπου· ενώνει τα χωρισμένα, συμφιλιώνει τα εχθρευόμενα και φέρει την ειρήνη και την αγάπη. Ο αναγνώστης βρίσκει ανάπαυση από τους κόπους της ημέρας και λύτρωση.
Ο κάθε ψαλμός διαπραγματεύεται πολλά θέματα και μέσα του κρύπτονται βαθύτερα νοήματα· αρχίζει από ορατά και κάνει αναγωγή σε πνευματικά.