Ετυμολογία
κουβέντα < (βυζαντινής εποχής) κομβέντος από το λατινικό conventus = συγκέντρωση/μάζωξη.
Ουσιαστικό
κουβέντα, η θηλυκό
1. συζήτηση που δεν έχει επίσημο χαρακτήρα ή συγκεκριμένο θέμα
2. φράση ή λόγος ή λέξη
Η λέξη, όπως βλέπουμε από την ετυμολογία της, δεν προέρχεται από ρήμα που σημαίνει ομιλώ, αλλά από το ρήμα συγκεντρώνομαι, οπότε συνεκδοχικά χρησιμοποιείται, αφού όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνονται, είναι για να συζητήσουν επί κάποιου θέματος ή προκύπτει συζήτηση.
Η φράση τώρα κουβέντα την κουβέντα (ή πιο σωστά κουβέντα στην κουβέντα, αφού υπονοείται το ρήμα ειπώθηκε ή καλύτερα προσετέθη), έχει τη σημασία ότι υπήρχε εναλλαγή θεμάτων, για πολλή ώρα και ενίοτε αντίλογος μεταξύ των συνομιλητών, που γεννούσε νέες συζητήσεις. Και οι δύο λέξεις είναι σε αιτιατική πτώση, παρότι η δεύτερη είναι εμπρόθετη και άρα δεν είναι και οι δύο αντικείμενα, αλλά μόνο η μία. Η επανάληψη της λέξης αρκεί για να τονιστούν τα παραπάνω με λακωνικό και συνοπτικό τρόπο.