Εκείνο τον καιρό οι Φιλισταίοι συγκέντρωσαν όλες τις στρατιωτικές τους δυνάμεις για να πολεμήσουν εναντίον των Ισραηλιτών. Οι Φιλισταίοι στρατοπέδευσαν στην πόλη Σωμάν (Σουνήμ), ενώ οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στο όρος Γελβουέ.
Όταν είδε ο Σαούλ το στρατόπεδο των Φιλισταίων, τον έπιασε φόβος και τρόμος μεγάλος. Ρώτησε, λοιπόν, τον Κύριο, αλλά ο Κύριος δεν του απάντησε ούτε με όνειρο, ούτε μέσω των προφητών. Έπειτα ο Σαούλ έκανε άλλη μια μεγάλη αμαρτία και κατόρθωσε να μιλήσει με το πνεύμα του Σαμουήλ όπως νόμιζε, που του είπε ότι ο Κύριος έκανε αυτό που του είχε αναγγείλει παλιότερα, αφαίρεσε δηλαδή τη βασιλεία από αυτόν και την έδωσε σ’ έναν άλλο, στο Δαβίδ. Και ο λόγος; Γιατί δεν υπάκουσε στις εντολές του Κυρίου και δεν εξόντωσε εντελώς τους Αμαληκίτες. Ακόμη του είπε ότι ο Κύριος θα παραδώσει τον ίδιο και το λαό στην εξουσία των Φιλισταίων και του προανήγγειλε ότι την επόμενη κιόλας μέρα, ο ίδιος και οι γιοι του θα είναι νεκροί.
Όταν ο Σαούλ άκουσε αυτά τα λόγια του Σαμουήλ, κατατρομοκρατήθηκε και έπεσε κάτω, γιατί ήταν εξαντλημένος και δεν είχε φάει τίποτα όλη εκείνη την ημέρα και την προηγούμενη νύχτα.
Στη συνέχεια τα στρατόπεδα μεταφέρθηκαν. Οι Φιλισταίοι στρατοπέδευσαν στην Αφέκ, κοντά στη Σωμάν, ενώ οι Ισραηλίτες στην Αενδώρ, στην κοιλάδα της Ιεζραέλ. Οι Φιλισταίοι πολέμησαν τους Ισραηλίτες στο όρος Γελβουέ. Οι Ισραηλίτες τράπηκαν σε φυγή και θανατώθηκαν πολλοί. Οι Φιλισταίοι καταδίωξαν το Σαούλ και σκότωσαν τους γιους του Ιωνάθαν, Αμιναδάβ και Μελχισά (Μελχισουέ).
Η μάχη γινόταν όλο και σκληρότερη γύρω από το Σαούλ. Τελικά τον χτύπησαν οι τοξότες των Φιλισταίων και πληγώθηκε βαριά. Τότε είπε στον οπλοφόρο του να τον σκοτώσει για να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Φιλισταίων, αλλά εκείνος δεν ήθελε να το κάνει γιατί φοβόταν. Έτσι ο Σαούλ πήρε το ξίφος του κι έπεσε μόνος του πάνω σ’ αυτό. Όταν ο οπλοφόρος του είδε ότι ο Σαούλ πέθανε, έπεσε κι αυτός πάνω στο ξίφος του και πέθανε μαζί του. Έτσι πέθαναν ο Σαούλ και οι τρεις γιοι του, καθώς και ο οπλοφόρος του, όλοι την ίδια μέρα.
Οι Ισραηλίτες που βρίσκονταν πέρα απ’ την κοιλάδα και πέρα από τον Ιορδάνη, όταν είδαν ότι οι συμπατριώτες τους νικήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, εγκατέλειψαν τις πόλεις τους κι έφυγαν σε πιο ασφαλείς περιοχές, ενώ στις πόλεις τους εγκαταστάθηκαν οι Φιλισταίοι. Την άλλη μέρα οι Φιλισταίοι πήγαν να λεηλατήσουν τους νεκρούς. Βρήκαν το Σαούλ και τους γιους του ανάμεσα στους νεκρούς και τους πήραν ως λάφυρα. Έτσι πέθανε ο Σαούλ, επειδή παρέβη το λόγο του Κυρίου. Οι κυριότερες παραβάσεις του ήταν, ότι στον πόλεμο με τους Αμαληκίτες δεν τήρησε κατά γράμμα την εντολή του Κυρίου και ότι ήθελε να μάθει το μέλλον του με άλλους τρόπους, πονηρούς που ο Θεός δεν θέλει.
Ο Δαβίδ μαθαίνοντας για το θάνατο του Σαούλ, θρήνησε, νήστεψε και έγραψε ένα τραγούδι για το Σαούλ και τον Ιωνάθαν. Στον ύμνο αυτό ο Δαβίδ χαρακτηρίζει το Σαούλ και τον Ιωνάθαν ως δυνατούς και μεγάλους ήρωες, των οποίων το ξίφος του Σαούλ και το ένδοξο τόξο του Ιωνάθαν ήταν γεμάτα από ηρωϊκά κατορθώματα και ποτέ δεν γύρισαν αδειανά από τις μάχες.
