Η εορτή των Χριστουγέννων είναι συνυφασμένη με την παύση της ειδωλολατρείας, γιατί ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας δείξει το φως το αληθινό, τον αληθινό Θεό ώστε μόνο Αυτόν να λατρεύουμε και να προσκυνούμε και να παύσουν οι άνθρωποι να προσκυνούν τα είδωλα, που τους έκαναν να κάνουν μεγάλες αμαρτίες (φόνους, μοιχίες, κλεψιές κτλ).
Ο Χριστός γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Πάμε να βρούμε στον παρακάτω χάρτη πού βρίσκεται η Βηθλεέμ
και σε ποιανού τη φυλή ανήκει!
Η Βηθλεέμ όπως θα μάθουμε αργότερα (ή ήδη ξέρετε από τον βίο του Προφητάνακτος Δαβίδ που μελετάτε) είναι η γεννέτειρα του βασιλιά Δαβίδ. Εκεί, στη Βηθλεέμ, ήρθαν αργότερα και προσεκύνησαν τον Χριστό Μάγοι από την Περσία, φέρνοντάς του δώρα ως βασιλέα, σωτήρα και λυτρωτή του κόσμου. Οι Μάγοι αυτοί ήταν σοφοί εξ Ανατολών, που μελετούσαν πολλές επιστήμες, αλλά δεν έπαυαν να λατρεύουν τα είδωλα, τα άστρα πιο συγκεκριμένα, και ήταν ειδωλολάτρες.
Βλέπω το ταξίδι των μάγων με τα δώρα σε εικόνες:
Η ειδωλολατρεία όπως είδαμε στα προηγούμενα μαθήματα ήταν βδέλυγμα, κάτι το πολύ μισητό για τον Θεό και είχε σχέδιο ο Θεός να την εξαφανίσει από τον κόσμο, ερχόμενος στον κόσμο και φωτίζοντάς τον με την γνώση του αληθινού Θεού.
Γι’ αυτό και στο απολυτίκιο των Χριστογέννων ψάλλουμε:
που σημαίνει:
Η γέννησή σου, Χριστέ Θεέ μας, ανέτειλε στον κόσμο το φως της γνώσεως του αληθινού Θεού. Μέσα σ’ αυτήν την γνώση αυτοί που λατρεύουν τα άστρα (ως θεούς – οι Μάγοι, δηλαδή) διδάσκονται από ένα αστέρι (δηλαδή από ένα κτσίμα σου) να προσκυνούν Εσένα, τον Ήλιο της δικαιοσύνης (και όχι τα αστέρια) και εσένα να γνωρίζουν ως την ανατολήν, δηλαδή την πηγή κάθε καλού. Κύριε δόξα σε σένα.
Ο Χριστός γνωρίζουμε από τις διηγήσεις των ευαγγελιστών ότι γεννήθηκε κατά την Άνοιξη, όταν και μπορούσαν πλέον οι ποιμένες να κοιμούνται στους αγρούς και να ξενυχτούν, γιατί το κρύο δεν ήταν τόσο τσουχτερό και δριμύ. Όμως, η Εκκλησία μας όρισε η εορτή των Χριστουγέννων να εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου επειδή υπήρχε μία άλλη ειδωλολατρική εορτή αυτήν την περίοδο που ήταν αφιερωμένη στον Θεό Ήλιο, και την οποία τιμούσαν προφανώς και πολλοί Έλληνες ειδωλολάτρες, οι πρόγονοί μας, και στην οποία δεν ήθελε να συμμετέχουν οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων, ούτε εθιμοτυπικά. Όπως συμβαίνει σήμερα με τα καρναβάλια στο Τριώδιο, όπου πολλοί Χριστιανοί δεν πάνε στην Εκκλησία αλλά πάνε σε γλέντια.
Στην εικόνα βλέπουμε πώς οι αρχαίοι απεικόνιζαν τον ήλιο -λανθασμένα- ως θεό πάνω σ’ ένα άρμα που ξεκινούσε την βόλτα του από την ανατολή και έφτανε στη Δύση.
Κι έκτοτε, οι ειδωλολατρικές τελετές, μαζί και η προσκύνηση των ειδώλων, άρχισε να υποχωρεί σιγά-σιγά και να εξαφανίζεται. Σ’ αυτό βοήθησαν και οι Μάρτυρες των πρώτων αιώνων που με τη θυσία τους απέδειξαν ότι τα είδωλα ήταν δαιμόνια και ότι μπροστά στον αληθινό Θεό δεν είχαν καμία δύναμη και εξουσία. Αλλά το ίδιο γινόταν και στην εποχή προ του Χριστού όπως είδαμε στο μάθημα.
