Εκείνη την περίοδο ο Σαούλ βρισκόταν στη Γαβαά, όταν έμαθε ότι ο Δαβίδ κρυβόταν και ότι υπήρχε γύρω του μια ομάδα αντρών που τον ακολουθούσαν. Τότε ένας δούλος του, ο Δωήκ ο Σύρος, του είπε ότι τον είδε στην Νομβά, μαζί με τον ιερέα Αβιμέλεχ.
Ο Σαούλ κάλεσε τον ιερέα Αβιμέλεχ και του ζήτησε ευθύνες που φιλοξένησε τον Δαβίδ. Μετά διέταξε τον θάνατο όλων των ιερέων στη Νομβά και επειδή οι σωματοφύλακες που στέκονταν γύρω του δεν θέλησαν ν’ απλώσουν χέρι στους ιερείς του Κυρίου και να τους σκοτώσουν, τότε διέταξε τον Δωήκ τον Σύρο να πραγματοποιήσει τη διαταγή. Έτσι ο Δωήκ ο Σύρος πήγε και σκότωσε όλους τους ιερείς στη Νομβά, περίπου 85 άντρες.
Μια μέρα έφεραν στο Σαούλ την είδηση ότι ο Δαβίδ ελευθέρωσε την Κεϊλά από τους Φιλισταίους. Τότε κάλεσε όλον τον στρατό του να πάνε στην Κεϊλά, να την πολιορκήσουν και να αποκλείσουν εκεί τον Δαβίδ και τους άνδρες του, αλλά όταν έμαθε ότι ο Δαβίδ έφυγε από την πόλη, ματαίωσε την εκστρατεία.
Λίγο καιρό αργότερα οι κάτοικοι της περιοχής Ζιφ πήγαν στο Σαούλ και του είπαν, ότι ο Δαβίδ κρύβεται στην περιοχή τους, στην Μασερέμ (Μεσσαρά), στις δύσβατες περιοχές της Καινής Ζιφ, στο όρος Εχελά δεξιά του Ιεσσαιμούν. Ο Σαούλ τούς ευχαρίστησε και μαζί με τους άνδρες του, ακολούθησαν τους κατοίκους της Ζιφ, για να αποκλείσουν τον Δαβίδ.
Αλλά ο Δαβίδ αντιλήφθηκε τις κινήσεις του Σαούλ και πήγε να κρυφτεί σ’ ένα μεγάλο βράχο στην έρημο Μαάν, που ήταν εκεί κοντά, δεξιά του Ιεσσαιμούν. Το ‘μαθε ο Σαούλ και τον κατεδίωξε κι εκεί. Ο Σαούλ κινείτο με τον στρατό του στη μια πλαγιά του βουνού ενώ ο Δαβίδ με τους άνδρες του στην άλλη. Έτρεχαν να γλιτώσουν από τον Σαούλ, γιατί αυτός κόντευε να τους περικυκλώσει με τους άνδρες του και να τους συλλάβει.
Έφτασε όμως ένας αγγελιοφόρος και είπε στον Σαούλ, ότι οι αλλόφυλοι (Φιλισταίοι) εισέβαλλαν στη χώρα. Έτσι ο Σαούλ σταμάτησε την καταδίωξη του Δαβίδ και πήγε να πολεμήσει τους Φιλισταίους. Ο βράχος εκείνος ονομάστηκε «Πέτρα Διαχωρισμού», διότι εκεί χωρίστηκαν ο Σαούλ με τον Δαβίδ.
Ο Δαβίδ έφυγε από κείνη την περιοχή και πήγε να μείνει στις σπηλιές της Εγγαδδί. Όταν γύρισε ο Σαούλ από την καταδίωξη των Φιλισταίων, του έφεραν την είδηση ότι ο Δαβίδ βρίσκεται στην έρημο και στις σπηλιές της Εγγαδδί, στην περιοχή της Σαδαιέμ. Τότε πήρε 3.000 επίλεκτους άνδρες και πήγε να καταδιώξει τον Δαβίδ και τους άνδρες του.
Όταν έφτασε εκεί, που έβοσκαν τα ζώα της περιοχής, μπήκε σε μια σπηλιά για να ανακουφιστεί και να ξεκουραστεί. Αλλά ο Δαβίδ και οι άνδρες του βρισκόντουσαν βαθιά στο εσωτερικό της σπηλιάς και ο Σαούλ δεν τους πήρε είδηση.
Τότε οι άντρες είπαν στον Δαβίδ, ότι ήταν ευκαιρία να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ έκοψε κρυφά την άκρη από το μανδύα του Σαούλ, αλλά απέτρεψε τους άντρες του και δεν τους άφησε να επιτεθούν στον Σαούλ. Σε λίγο ο Σαούλ έφυγε από τη σπηλιά και συνέχισε το δρόμο του. Ο Δαβίδ βγήκε από τη σπηλιά και φώναξε πίσω από τον Σαούλ: «Κύριε μου, βασιλιά!» Ο Σαούλ γύρισε πίσω του να δει κι ο Δαβίδ γονάτισε με το πρόσωπο στη γη και τον προσκύνησε.
Μετά του φώναξε: «Γιατί ακούς αυτούς που σου λένε ότι ζητάω το κακό σου; Να, σήμερα ο Κύριος σε παρέδωσε στα χέρια μου μέσα στη σπηλιά! Μερικοί μού είπαν να σε σκοτώσω, αλλά εγώ σε λυπήθηκα και τους είπα ότι δεν πρόκειται ν’ απλώσω το χέρι μου πάνω στον κύριό μου και βασιλιά μου, γιατί αυτός έχει χρισθεί από τον Κύριο. Κοίτα την άκρη του μανδύα σου που την κρατώ στο χέρι μου. Έκοψα την άκρη από το μανδύα σου, εσένα όμως δεν σε σκότωσα. Βλέπεις, λοιπόν, ότι δεν έχω πρόθεση ούτε να σε βλάψω, ούτε να επαναστατήσω εναντίον σου. Βλέπεις ότι δεν αμάρτησα εναντίον σου, ενώ εσύ ζητάς ευκαιρία για να μου στερήσεις τη ζωή. Ο Κύριος ας κρίνει τη διαφορά μας και ο Κύριος ας μου αποδώσει το δίκαιο απέναντί σου. Εγώ όμως δεν θ’ απλώσω το χέρι μου πάνω σου. Ο Κύριος ας έρθει κριτής κι ας κρίνει ανάμεσα σ’ εμάς τους δυο. Ας εξετάσει κι ας δικαιώσει την υπόθεση μου και ας με γλιτώσει από τα χέρια σου».
Όταν ο Δαβίδ τέλειωσε, ο Σαούλ ξέσπασε σε δυνατό κλάμα και του είπε: «Παιδί μου Δαβίδ, εσύ είσαι δικαιότερος από μένα! Εσύ μου έκανες καλό, ενώ εγώ σου ανταπέδωσα κακό. Σήμερα μου απέδειξες την καλοσύνη σου, γιατί ενώ ο Κύριος με παρέδωσε στα χέρια σου, εσύ δεν με σκότωσες. Ο Κύριος να σου ανταποδώσει το καλό που μου έκανες σήμερα. Ξέρω καλά ότι μια μέρα θα βασιλέψεις και ότι στα χέρια σου το βασίλειο του Ισραήλ θα στερεωθεί. Τώρα, λοιπόν, ορκίσου μου στον Κύριο ότι δε θα εξαφανίσεις τη μνήμη μου και τη μνήμη της οικογένειας μου σκοτώνοντας τους απογόνους μου». Ο Δαβίδ έδωσε όρκο στον Σαούλ. Μετά ο Σαούλ γύρισε στο σπίτι του, ενώ ο Δαβίδ και οι άνδρες του ανέβηκαν στη σπηλιά της Μεσσαράς.
Σε αντίθεση με τον Σαούλ, ο Δαβίδ είναι πρότυπο ανεξικακίας, αποδεικνύοντας ότι δεν φθονεί, δεν ανταποδίδει στο κακό θέλουν να του κάνουν με κακό, αλλά πάντοτε ευεργετεί και πάντοτε προσπαθεί να συνδιαλλαγεί, δηλαδή να μιλήσει και να φιλιώσει με τον εχθρό του, όπως έκανε και με τον Σαούλ.
Το ίδιο, λοιπόν, έκανε και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όταν ήρθε επί γης, όπου παρότι τον ραπίσαμε εμείς οι άνθρωποι, παρότι τον εξευτελίσαμε, τον μαστιγώσαμε, και ενώ έχει τη δύναμη να εξαφανίσει όλους τους κακούς ανθρώπους σε μια στιγμή μέσα, πάντοτε ευεργέτησε και ευεργετεί, πάντοτε θεράπευσε και θεραπεύει, παραμένοντας ανεξίκακος καθ’ όλα.
Ανεξίκακος, λοιπόν, είναι όποιος δεν κάνει ποτέ κακό, ούτε στους εχθρούς του, αλλά μόνο τους ευεργετεί.
