Είμαι κι εγώ συνεχιστής στου Γένους την πορεία, γι’ αυτό αμέσως ξεκινώ να μελετώ Ιστορία!

Στις εθνικές μας εορτές τα λόγια μου με χάρη,
περήφανα και δυνατά θα λέω με καμάρι.

Είμαι κι εγώ συνεχιστής στου Γένους την πορεία,
γι’ αυτό αμέσως ξεκινώ να μελετώ Ιστορία!

Ζω σε μια χώρα ιστορική, θέλω να τη γνωρίσω και μέσα
από τις μνήμες της το μέλλον μου να χτίσω.

Η Ιστορία μάθημα δεν είναι βαρετό, γιατί
μ’ αυτό μαθαίνουμε ποιοι είμαστε, θαρρώ…

Ό,τι υψηλό θα μιμηθῶ, ό,τι άσχημο θα αφήσω,
ό,τι ανυψώνει την ψυχή μες στην καρδιά θα κλείσω.

21^ος αιώνας
Οι Έλληνες στην Οικουμένη

Το ταξίδι ξεκινάει…

Ποιά είναι η Ελλάδα μας, που τόσο αγαπάμε;
Ποια είναι η Ιστορία της, που τώρα μελετάμε;

Στο σταυροδρόμι αυτό της Γης όρισε ο Θεός
να ξεπροβάλει, αιώνες πριν, λαμπρός πολιτισμός.

Οι τιμημένοι πρόγονοι εδούλεψαν πολύ,
γνώσης και τέχνης έφτιαξαν χρυσή ανατολή.
Αγγεία και ειδώλια, αγάλματα με χάρη
βλέπουμε στα μουσείο μας με εθνικό καμάρι.

Τον Παρθενώνα έχτισαν, παγκόσμιο μνημείο,
στην Ολυμπία οι αθλητές ελιά παίρνουν βραβείο.

Στη γλώσσα την ελληνική γράφτηκαν τραγωδίες,
Ιλιάδα και Οδύσσεια, ηρώων ραψωδίες.
Εδώ ιδρύθηκε, παιδιά, και η δημοκρατία,
το δώρο της πατρίδας μας σε κάθε κοινωνία.

IC XC

Η αλήθεια, που αναζήτησε ο νους των φιλοσόφων,
στον κόσμο φανερώθηκε σαν Ένας των ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι ο Χριστός, που έρχεται στη Γη,
διδάσκει αγάπη στον εχθρό, χαρίζει τη ζωή.

Τέλειος γίνεται άνθρωπος ο τέλειος Θεός μας!
Θεάνθρωπος ο Ιησούς και Λυτρωτής δικός μας!
Πεθαίνει, ανασταίνεται, στέλνει τους μαθητές Του
στον κόσμο να μοιράσουνε τις άγιες διδαχές Του.

Στον τόπο μας απόστολοι κάνουν περιοδείες
και θείο σπόρο σπέρνουνε με κόπους και θυσίες.
Την Πάτρα ο Πρωτόκλητος αγίασε Ανδρέας,
Ευαγγελίου ο Λουκάς έγινε συγγραφέας.

Στην Πάτμο ο Ιωάννης σε μια σπηλιά εξορίζεται
και «εν αρχή ο Λόγος» με θέρμη ευαγγελίζεται.
Του Παύλου άγιες διδαχές σε Κύπρο και Ελλάδα
έδωσαν ομολογητές με πίστη στην Τριάδα.

Το δέντρο του Χριστιανισμού ρίζες βαθιές απλώνει,
μάρτυρες, ομολογητές κι αγίους φανερώνει!

Φιλόσοφοι ονομαστοί αλήθεια αναζητούσαν,
λέξεις, ιδέες, νοήματα με πάθος ερευνούσαν,
στην οικουμένη χάρισαν κείμενα θαυμαστά,
σε αυτούς η επιστήμη την πρόοδο χρωστά.

Γι’ αυτό και τους προγόνους μας πρέπει να τους τιμούμε
και τα καλά, που έκαναν, εμείς να μιμηθούμε!

4^ος -15^ος  αιώνες
Ταξιδεύοντας με το βυζαντινό καράβι

Όταν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα συναντά τον Χριστό
και την ορθόδοξη πίστη γεννιέται κάτι το ξεχωριστό!

Έτσι ιδρύεται η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πρώτος αυτοκράτορας και ιδρυτής της είναι ο Μέγας Κωνσταντίνος, που όρισε την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Το ταξίδι της αυτοκρατορίας συνεχίζεται για χίλια περίπου χρόνια με μεγάλη πρόοδο στην τέχνη και τον πολιτισμό, αλλά και με πολέμους και πολλές τρικυμίες…

Μέσα στους αυτοκράτορες ξεχώρισε αυτός, Πολέμησε και νίκησε με τον σταυρό οδηγό του και στον στρατό τον έδωσε για αιώνιο λάβαρό του. Καινούργια του πρωτεύουσα του Βυζαντίου η πόλη, που πλούτισε και στόλισε την οικουμένη όλη. Κωνσταντινούπολη την λεν, έτσι την ξέρουν όλοι, αλλά και Βασιλεύουσα, Επτάλοφη και Πόλη. Διάταγμα υπέγραψε, που ‘δωσε ελευθερία σε κάθε του υπήκοο, την ανεξιθρησκία. Ελεύθερα οι χριστιανοί λατρεύουν τον Θεό τους, χτίζουν ναούς, προσεύχονται και κάνουν τον σταυρό τους.

1453
Χίλια χρόνια ταξιδιού φτάνουν στο τέλος…

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το ένδοξο Βυζάντιο, ταξίδεψε για σχεδόν χίλια χρόνια, ώσπου, το 1204 μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη οι Σταυροφόροι. Αυτοί τη λεηλάτησαν, την κατέστρεψαν και αδυνάτισαν τόσο την άμυνά της ώστε, όταν αργότερα, στα 1453, ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής την πολιόρκησε από στεριά και θάλασσα, ήταν πολύ αδύναμη πια για να του αντισταθεί…

«Εάλω η Πόλις!»

Την Πόλη περικύκλωσαν Τούρκοι Οθωμανοί,
στον Παλαιολόγο μηνύουνε με επίσημη γραφή
όλα για να τα πάρουνε!

Μα εκείνος πώς να δώσει
ναούς, λαό, Αγια-Σοφιά κι όλα να τα προδώσει;
Ειρήνη τους επρότεινε, έτοιμος με ανδρεία,
με τους στρατιώτες του μαζί στέκει μ’ αυτοθυσία.

Την Πόλη την εφύλαγε νέφος της Παναγιάς μας,
μα εικοσιεννέα του Μαγιού χάθηκε από μπροστά μας.
«Καλό σημάδι!», οι σύμβουλοι τον Πορθητή ενθαρρύνουν
στην Πόλη να επιτεθούν, με ορμή τον παροτρύνουν.

Στα τείχη όλοι εφορμούν μ’ αντάρα και φωνές,
της Πόλης παίρνουν τα σύμβολο με άγριες ιαχές.
Την ώρα που οι στρατιώτες της στα τείχη πολεμούνε,
την Παναγία με δάκρυα οι πιστοί παρακαλούνε.

Κι η Παναγία εδάκρυσε μέσα στο εικονοστάσι,
«Εάλω η Πόλις!» σχίστηκε με μια κραυγή η πλάση
κι ο Παλαιολόγος χάθηκε στου Ρωμανού την πύλη,
μαρμαρωμένος βασιλιάς στου Βυζαντίου το δείλι.

15^ος-19^ος  αιώνες
Το αλυσοδεμένο καράβι

Σιγά-σιγά ολόκληρη η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σκλαβώθηκε στους Οθωμανούς. Οι Έλληνες έχασαν την ελευθερία τους, αλλά όχι και την πίστη τους στον Χριστό. Αυτή η πίστη, που διατηρήθηκε για 400 περίπου χρόνια στις εκκλησίες και στα μοναστήρια, έδωσε στο Γένος μας δασκάλους, όπως ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, καθώς επίσης και νεομάρτυρες, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας. Μέσα στη σκλαβιά γεννήθηκαν, επίσης, άνθρωποι, που οραματίστηκαν την απελευθέρωση και μαρτύρησαν για αυτήν. Αυτοί ονομάστηκαν εθνομάρτυρες, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής. Υπήρχαν όμως και αυτοί που πολέμησαν σχεδόν αμέσως μετά την Άλωση για να ελευθερώσουν την Ελλάδα, όπως ο Λάμπρος Κατσώνης, ο Κροκόδειλος Κλαδάς, ο Νικοτσάρας και άλλοι. Μπορεί να μην το κατάφεραν, όμως οι ηρωικές τους πράξεις προετοίμασαν την επανάσταση του 1821 στο μυαλό και τις καρδιές των Ελλήνων!

Ένας άγιος διδάσκει το υπόδουλο γένος!

Διακόσια χρόνια πέρασαν, η ελπίδα τρεμοσβήνει,
το Γένος μας πληγώνεται, κάθε πρωί κι οδύνη…
Μα κάτι αλλάζει σήμερα, δείτε τον, πλησιάζει,
ένας σκυφτός καλόγερος στα μάτια μάς κοιτάζει.

Το όνομά του είναι Κοσμάς, πεζοπορεί, διδάσκει,
με λόγια απλά, που την καρδιά σηκώνουν απ’ τη λάσπη.
Στην Αιτωλία γεννήθηκε, σπούδασε θεολογία
αγάπησε τα γράμματα και τη φιλοσοφία.

Στους πονεμένους Έλληνες μιλά για Ιστορία,
για πίστη, αγάπη, λεβεντιά, μαζί και ελευθερία.
Σχολειό τους λέει να κτίσουνε, παιδεία για να δώσει,
για να μορφώσουν τα παιδιά με του Θεού τη γνώση.

Θυμίζει στους υπόδουλους όσα ο πόνος σβήνει
και γίνεται εθνομάρτυρας, που τη ζωή του δίνει.