Ο Αλή-πασάς παίρνει την απόφαση να εξοντώσει το Σούλι. Μεταχειρίζεται το γνωστό του μέσο: τη δολιότητα∙ κι έτσι κατορθώνει να αιχμαλωτίσει τον καπετάν-Λάμπρο Τζαβέλα με 70 παλικάρια και τον Φώτο, το γιο του καπετάν-Λάμπρου.
Ο Αλής προτείνει στον Λάμπρο να πάει στο Σούλι και να διαπραγματευτεί με τους Σουλιώτες την παράδοση της περιοχής κρατώντας ως όμηρο το γιο του. Ανταμοιβή γι’ αυτή του την πράξη, θα ήταν χρήματα, αξιώματα, η απελευθέρωση των πολεμιστών του και κυρίως του γιου του….
Φτάνοντας ο Λάμπρος στο Σούλι, παρακινεί τους Σουλιώτες να συνεχίσουν να αντιστέκονται και από εκεί στέλνει στον Αλή-πασά επιστολή, μνημείο ηρωισμού και φιλοπατρίας…
«Αλή πασά,
είμ’ εδώ, να διαφεντεύσω την Πατρίδα μου εναντίον εις ένα κλέπτην σαν κι εσένα. Κάποιοι θα πουν ότι είμαι άσπλαχνος πατέρας, με το να θυσιάσω τον υιόν μου για τον δικόν μου λυτρωμό.
… εάν ο υιός μου, νέος καθώς είναι, δεν μένη ευχαριστημένος ν’ αποθάνη δια την πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος να ζήση και να γνωρίζεται ως υιός μου. Προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος να εκδικηθώ.
Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου,
Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλας»
Η σφοδρή επίθεση του Αλή εξαπολύεται τον Ιούλιο του 1792 και καταλήγει σε πανωλεθρία. Οι Τούρκοι υποχωρούν με σοβαρές απώλειες. Ο Αλή-Πασάς υπογράφει ειρήνη με τους Σουλιώτες κι ένας από τους όρους είναι η απελευθέρωση των αιχμαλώτων, ανάμεσα τους και ο Φώτος, ο γιος του καπετάν-Λάμπρου.
