«Κατά τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής μάς συνέλαβαν οι Γερμανοί με τον κατά σάρκα αδελφό μου, τον παπα–Παντελεήμονα, και μας πήγαν στο Νταχάου. Μια νύχτα, μας έβγαλαν έξω για να μας εκτελέσουν. Ήταν χειμώνας και μας ξέντυσαν. Περιμέναμε την σειρά μας. Ελπίδα σωτηρίας, δεν είχαμε.
Τότε θυμήθηκα τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες και του λέω:
“Μωρέ, Παντελεήμων! Ποιο είναι το απολυτίκιο των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων; Το ξέρεις;”.
Ο π. Παντελεήμων, άρχισε τότε να ψέλνει:
“Τὰς ἀλγηδόνας τῶν ἁγίων, ἃς ὑπὲρ Σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε· καὶ πᾶσας ἡμῶν τὰς ὁδύνας ἵασαι, φιλάνθρωπε, δεόμεθα.”
Αμέσως τότε, μια ζέστη απλώθηκε γύρω από ’μας τους δύο και δεν καταλαβαίναμε το κρύο. Ήταν η παρουσία των Αγίων, που και αυτοί υπέφεραν από το ψύχος.
Η νύχτα πέρασε έτσι και, το πρωί, ενώ περιμέναμε τον θάνατο, ήρθε διαταγή εμάς τους δύο καλογήρους να μη μας εκτελέσουν. Κανείς δεν γλύτωσε από όσους πήγαν εκεί, παρά μόνο εμείς. Γι’ αυτό έγραψαν και τα ονόματά μας σε μια πινακίδα και την τοποθέτησαν εκεί στο Στρατόπεδο εκτελέσεως».
Από το βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση»,
Μέρος Β΄, σελ.344.
Πού βρέθηκε η ζεστασιά που διατήρησε ζωντανά
τα σώματα των δύο μοναχών;
Εμείς γνωρίζουμε ότι για να ζεσταθεί ένα σώμα, πρέπει να μεταφερθεί ενέργεια από κάποιο άλλο σώμα μέσω της μεταφοράς θερμότητας. Αυτή η μεταφορά θερμότητας όμως στη φύση όταν πραγματοποιείται έχει απώλειες. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να ζεστάνουμε σημειακά ένα μόνο μέρος του σπιτιού χωρίς να ζεσταθούν και άλλα μέρη, ή άλλοι χώροι. Δηλαδή, δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τη θερμότητα, τη μεταφορά ενέργειας με απόλυτο τρόπο, καθότι διαχέεται και προς κατευθύνσεις που δεν ελέγχουμε.
Άρα, αν θα ήθελε κάποιος να ζεστάνει τα δύο αυτά σώματα των μοναχών, θα έπρεπε να ζεστάνει και όλο το περιβάλλον γύρω τους, σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να μην κρυώνουν. Κάτι τέτοιο όμως προφανώς θα γινόταν αντιληπτό από όλους και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνέβη.
Έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενο μάθημα, όμως, ότι ο άνθρωπος ζεσταίνεται και από μέσα προς τα έξω, με εσωτερική καύση των τροφών και τη μετατροπή τους από χημική ενέργεια σε θερμική. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κι αυτοί με κάποιον παρόμοιο τρόπο έμειναν ζεστοί όλο το βράδυ, αλλά κι αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση καταρρίπτεται διότι απλώς δεν έφαγαν τίποτα, ούτε ήπιαν κάτι που να τους κρατούσε ζεστούς, όπως αντίστοιχα κάνουν στρατιώτες σε μέρη με υπερβολικό ψύχος.
Κι αυτή η περίπτωση, λοιπόν, επιβεβαιώνει του λόγου του ασφαλές, ότι πρόκειται για σημειακή μεταβολή των καταστάσεων και των νόμων της φύσεως, άρα πρόκειται για θαύμα.
