Η Αίγυπτος είναι σε μεγάλο βαθμό μια έρημος, μια επέκταση της Μεγάλης Σαχάρας που συγκροτούν τη Βόρεια Αφρική. Εκτός από τη λεπτή λωρίδα πότιστης γης κατά μήκος του ποταμού Νείλου που διευρύνεται στο δέλτα του Νείλου, πολύ λίγα θα μπορούσαν να επιβιώσουν εδώ. Όπως δήλωσε ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος: «Η Αίγυπτος είναι το δώρο του Νείλου».
Γενικά, τα καλοκαίρια είναι ζεστά και ξηρά και οι χειμώνες μέτρια. Το Νοέμβριο έως το Μάρτιο είναι σίγουρα οι πιο άνετοι μήνες για ταξίδια στην Αίγυπτο. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία βροχή στην κοιλάδα του Νείλου, οπότε δεν θα χρειαστείτε εργαλεία με υγρασία!
Το κλίμα, ωστόσο, ποικίλλει λίγο ανάλογα με το πού βρίσκεστε στη χώρα. Στη βόρεια ακτή κατά μήκος της Μεσογείου, μια λεπτή λωρίδα γης που εκτείνεται από τη θάλασσα σε 50 χιλιόμετρα προς τα νότια λαμβάνει μερικές από τις πιο έντονες βροχές στη χώρα κατά τους χειμερινούς μήνες. Οι καταιγίδες και οι βροχοπτώσεις, που συχνά διαρκούν μερικές ώρες, δεν είναι ασυνήθιστες εδώ, όπως στην Αλεξάνδρεια, τη Marsa Matruh και σε όλες τις άλλες παράκτιες περιοχές, ακόμα και στο Δέλτα. Σε μερικά χρόνια οι καταιγίδες μπορούν να διαρκέσουν μια ολόκληρη μέρα, αν και η βροχή τείνει να είναι λιγότερο βαριά. Το χαλάζι δεν είναι επίσης ασυνήθιστο, ειδικά έξω στην έρημο, όπου ο καιρός είναι συνήθως πιο κρύος και επιτρέπει τον πάγο να πέσει και ακόμη και ο παγετός να σχηματίζεται στις μη βροχερές μέρες.
Στα βουνά του Σινά και στα βουνά της Ερυθράς Θάλασσας, τα οποία εκτείνεται κατά μήκος της ανατολικής πλευράς της χώρας κατά μήκος της ακτής της Ερυθράς Θάλασσας, υπάρχει γενικά περισσότερη βροχή καθώς τα σύννεφα της βροχής τείνουν να αναπτύσσονται όταν ο θερμός αέρας εξατμίζεται και ανεβαίνει καθώς κινείται προς τα πάνω έδαφος. Οι πλημμύρες σε αυτές τις περιοχές είναι ένα κοινό φαινόμενο του καιρού, καθώς τόσο πολύ βροχή μπορεί να πέσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (συχνά μια μέρα ή δύο), με βροντές και αστραπές επίσης. Λόγω της ερήμου και της έλλειψης άφθονης βλάστησης, το νερό από τη βροχή πέφτει γρήγορα στους λόφους και τα βουνά και πλημμυρίζει τις τοπικές περιοχές. Στην πραγματικότητα, κάθε χρόνο υπάρχουν ιστορίες στις τοπικές εφημερίδες σχετικά με τις πλημμύρες στις περιοχές του Σινά και επίσης στην Άνω Αίγυπτο (νότια Αίγυπτο) όπως στην Assiut, στο Λούξορ, στο Ασουάν, στο Sohag κλπ. Αυτές οι πλημμύρες όμως συμβαίνουν γενικά δύο ή τρεις φορές το χρόνο και συχνά δεν συμβαίνουν καθόλου σε μερικά χρόνια, ανάλογα με τον καιρό. Όταν όμως συμβαίνουν, είναι συχνά στις πρώτες στιγμές της εποχής, όπως το Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο ή αργά το χειμώνα, όπως το Φεβρουάριο ή το Μάρτιο (συχνά η πιο ζεστή εποχή στην Αίγυπτο).
Επίσης, σε υψηλότερα υψόμετρα, όπως στην κορυφή των βουνών του Σινά, οι θερμοκρασίες μπορούν να πέσουν πολύ περισσότερο από τις γύρω περιοχές, επιτρέποντας τη χιονόπτωση τους χειμερινούς μήνες.
Ο Δεκέμβριος και ο Ιανουάριος είναι συνήθως οι πιο κρύοι μήνες του έτους, παρόλο που είναι κανονικά θερμότερος ο νότος που πηγαίνετε και στις μεγαλύτερες πόλεις.
Οι επισκέπτες πρέπει να γνωρίζουν ότι τα περισσότερα σπίτια και διαμερίσματα στο Κάιρο και στην Αίγυπτο δεν διαθέτουν κεντρική θέρμανση όπως οι χώρες με ψυχρότερα κλίματα, καθώς ο κύριος καιρός που επικρατεί στην Αίγυπτο είναι η ζέστη. Ως εκ τούτου, αν και ο καιρός μπορεί να μην είναι τόσο κρύος για τον δυτικό ταξιδιώτη, στο εσωτερικό του διαμερίσματος θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο κρύο, καθώς η θερμοκρασία μέσα στα σπίτια είναι γενικά μερικούς ή μερικούς βαθμούς κρύος από έξω στο δρόμο.
Η Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στην Αίγυπτο
Μετά τον θάνατο του Αντωνίου το 105, στην περιοχή όπου ασκήτεψε χτίστηκε ένα παρεκκλήσι. Μετά από αυτό, τον 8ο αιώνα, χτίστηκε μια μοναστηριακή εκκλησία κοντά στον τόπο ταφής του αγίου, στον οποίο αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλος αριθμός αρχαίων βιβλίων και χειρογράφων, η συλλογή των οποίων είχε συγκεντρωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, τα περισσότερα από αυτά λεηλατήθηκαν από τους Βεδουίνους, που έκαναν συχνές επιδρομές σε αυτά τα μέρη. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου της μονής παρουσιάζει απίστευτο ενδιαφέρον. Έτσι, ο πρώτος όροφος, ο οποίος ήταν εντελώς τειχισμένος, χρησιμοποιήθηκε για καταφύγιο από συχνές επιθέσεις, και τα κελιά, τα πηγάδια και οι αποθήκες, που ήταν διαρρυθμισμένα με απίστευτη ικανότητα, έπαιξαν απίστευτα οφέλη κατά τη διάρκεια μιας μακράς πολιορκίας. Ο δεύτερος και ο τρίτος όροφος προορίζονταν για παρεκκλήσια. Η αρχιτεκτονική του μοναστηριού έγινε πρότυπο για πολλά κτίρια εκείνης της εποχής.
Παρά τις πολλές προφυλάξεις που δόθηκαν, το μοναστήρι καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους Άραβες τον 11ο αιώνα, αναστηλώθηκε μόλις έναν αιώνα αργότερα χάρη στους Κόπτες, οι οποίοι το επέστρεψαν στο σχεδόν την αρχική του μορφή. Ο Μεσαίωνας είναι μια άλλη περίοδος δοκιμασιών και κακουχιών για το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου. Εκείνη την εποχή στα κτίσματά του ζούσαν λίγοι μόνο κάτοικοι. Σήμερα, το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου είναι ενδιαφέρον όχι τόσο για την πλούσια και ενδιαφέρουσα ιστορία του, αλλά και για τις μοναδικές τοιχογραφίες του που προσελκύουν πολλούς ιστορικούς τέχνης, μοναχούς ακόμη και απλούς τουρίστες. Ο Ναός των Αγίων Αποστόλων, που βρίσκεται στα δυτικά του κτιρίου, εξακολουθεί να περιέχει μια τοιχογραφία που απεικονίζει τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ.