Στη γη της Γαλιλαίας ζούσε ένα ζευγάρι που είχε μεγάλη ευλάβεια και βαθιά πίστη στον Θεό. Ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν άνθρωποι με απλή καρδιά, γεμάτη αγάπη για όλο τον κόσμο. Αγαπούσαν τον Θεό, τους ανθρώπους και πάνω απ’ όλα τα παιδιά. Δικό τους παιδί δεν είχαν αποκτήσει. Πονούσαν στην ψυχή τους. Διαρκώς προσεύχονταν στον Θεό και, παρότι είχαν γεράσει, δεν έχαναν τις ελπίδες τους. Δεν ήταν μόνο η δική τους επιθυμία, ήταν και η γνώμη των συνανθρώπων τους, που θεωρούσαν ότι ήταν ντροπή για το σπιτικό τους να μην έχουν αποκτήσει ένα παιδί.
Πέρασαν τα χρόνια κι άσπρισαν τα μαλλιά και του Ιωακείμ και της Άννας. Όλοι πλέον θεωρούσαν βέβαιο ότι ήταν ακατόρθωτο να αποκτήσουν οι γέροντες παιδί. Οι ίδιοι στήριζαν την ελπίδα τους στην προσευχή, μέρα και νύχτα παρακαλούσαν τον Θεό να τους δώσει την ευλογία ενός παιδιού για την οικογένειά τους. Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και την κατάλληλη στιγμή επέλεξε το πιστό ζευγάρι όχι μόνο να χαρίσει παιδί, αλλά και να γίνουν οι πρόγονοι του Χριστού, να γίνουν οι άγιοι Θεοπάτορες. Η Άννα κυοφόρησε στα σπλάχνα της την κόρη που έμελλε να γίνει η μητέρα του Υιού του Θεού. Προσευχές δοξολογίας και δάκρυα ευχαριστίας πλημμύρισαν το μικρό τους σπιτικό. Ο Ιωακείμ και η Άννα μοιράζονταν τη μεγάλη τους χαρά με όλους. Με ταπείνωση και πίστη δυνατή, περίμεναν να γεννηθεί το παιδί της θερμής προσευχής.
– Ξέρω, ξέρω αυτή την ιστορία, πετάχτηκε η Μυρτώ. Τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 9 Δεκεμβρίου.
| ευλάβεια | < εὖ (=καλό) + λαμβάνω (=παίρνω) = η έκφραση σεβασμού και τιμής προς τα θεία ή προς αυτό που θεωρούμε ιερό |
| ευλογία | < εὖ (καλό) + λόγος = ευχή με την οποία μεταδίδεται η θεία χάρη σε κάποιον |
| κυοφόρησε (κυοφορώ) | < κύος + φορέω (=κουβαλάω) = είμαι έγκυος |
| πρόγονος | < προ + γόνος (από το ρήμα γίγνομαι) = αυτός που έζησε παλιότερα κι από τον οποίο κατάγεται κάποιος, ο προπάτορας |
| θεοπάτορες | < Θεός + πατήρ (=πατέρας) = πρόγονοι του Χριστού (δηλ. του Θεού) |
| δοξολογία | < δόξα (δοκῶ=πιστεύω) + λόγος = ο δοξολογικός ύμνος που αρχίζει με το Δόξα Σοι, τῷ δείξαντι τὸ φῶς…), απόδοση δόξας στον Θεό |
| ταπείνωση | μία σπουδαία αρετή και ο άνθρωπος που την έχει, δεν υπερηφανεύεται, ούτε θυμώνει, ούτε κατακρίνει, ούτε κατηγορεί τους άλλους, παρά μόνον τον εαυτόν του, τον οποίον θεωρεί αμαρτωλό. |
Βλέπω και το παρακάτω βίντεο: