Η γιαγιά μου η Άννα μού έλεγε συχνά την ιστορία αύτη σαν να την είχε ζήσει η ίδια.
Η γερόντισσα Άννα, η μητέρα της Παναγίας, γέννησε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Η νέα μητέρα κράτησε στην αγκαλιά της το μικρό της αγγελούδι και δεν έκρυβε τη γιορτή που γινόταν στην καρδία της. Δόξαζε τον Θεό, τη Δύναμή Του και την Ευλογία Του στη ζωή τους, και διαλαλούσε στους συνανθρώπους της ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον για τον Παντοδύναμο. Το γεγονός μαθεύτηκε γρήγορα στη χώρα κι όλοι ένιωσαν την πίστη τους να δυναμώνει, αλλά και την ανάγκη της γνήσιας προσευχής.
Σ’ αυτή την ευλογημένη αγία οικογένεια γεννήθηκε η Παναγία, εκείνη δηλαδή που με την αγία της ζωή κα τις αρετές της είναι πάνω από όλους τους Αγίους.
Λίγες μέρες μετά τη γέννηση, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, οι γονείς έδωσαν το όνομα στο κοριτσάκι. Το όνομα αυτής ήταν Μαρία, εβραϊκά Μαριάμ, που σημαίνει Κυρία ή Ελπίδα ή Δώρο του Θεού, χαρίσματα που η Παναγία συγκέντρωνε.
Η Μαρία μεγάλωνε με την αγάπη και τη στοργή των γονέων της, με προσευχή, ψαλμούς και ύμνους που μαρτυρούσαν τη δόξα του Θεού. Η γαλήνη της ψυχής και η χάρη του Θεού έλαμπαν στο πρόσωπό της. Η πραότητα και η ταπείνωση του πνεύματος ακτινοβολούσαν στα μάτια της. Ήταν ένα κορίτσι ξεχωριστό, όχι μόνο για την εποχή της αλλά και για όλους τους επόμενους αιώνες των αιώνων.
Ο Ιωακείμ και η Άννα πήραν την απόφαση να αφιερώσουν τη Μαρία στο Ναό του Θεού. Ο Θεός που τους τη χάρισε θα την προστάτευε για πάντα.
Η Παναγία γεννήθηκε στα τέλη του 1ου αιώνα προ Χριστού και έζησε μέχρι το πρώτο μισό του 1ου αιώνα μετά Χριστόν.
-Κάθε χρόνο λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, γιορτάζουμε τη γέννηση της Μαρίας στις 8 Σεπτεμβρίου, είπε η Δέσποινα, τότε γιορτάζω κι εγώ μαζί με τη γιαγιά.
| χαριτωμένο | < κεχαριτωμένος (μετοχή παρακειμένου) = αυτός που έχει ήδη την χάρη του Θεού |
| γνήσιος, γνήσια, γνήσιο | < γίγνομαι (=γεννιέμαι) = ο αυθεντικός |
| πραότητα | < πραότης < πρᾶος + -ότητα = το να είναι κάποιος ευγενικός, ήρεμος |
«Είναι πολλές οι αρετές που ταιριάζουν στους Χριστιανούς, απ’ όλες όμως η πιο σπουδαία είναι η πραότητα. Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ’ αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται, όπως ακριβώς έκαμε και ο Χριστός. Γιατί, όταν ανέβηκε στον Σταυρό έλεγε: «Πατέρα μου, συγχώρσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Αυτό προ πάντων είναι το γνώριμα της πραότητας, το να καταλύει μεν κάθε κακία, να ελευθερώνει όσους είναι αιχμάλωτοι από αυτήν, να εμποδίζει τους δαίμονες που καταστρώνουν δόλια σχέδια εναντίον μας, να απαλλάσει δε από τα δεινά εκείνους που κυριεύτηκαν απ’ αυτούς.»
Αγ. Ιωάννης ο Χρυστόστομος
| αφιερώσουν αφιερώνω) | < ἀπό (ἀφ-) + ἱερόω (=κάνω κάτι ιερό) = προσφέρω κάτι στο Θεό |
| ακτινοβολούσαν (ακτινοβολώ) | < ακτίνα + βολώ (=κάτι που επαναλαμβάνεται) = εκπέμπω ακτίνες φωτός, εκπέμπω κάτι θετικό |