Η πρώτη προφητεία όπως διαβάζουμε τους ψαλμούς βρίσκεται στον 15ο ψαλμό, στίχο 10, όπου ο Δαβίδ λέει: «Ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τήν ψυχήν μου εἰς ἅδην, οὐδέ δώσεις τόν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν».
Δηλαδή, δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, στο βασίλειο των νεκρών που κυβερνά ο διάβολος, ούτε θα αφήσεις το σώμα μου να φθαρεί, δηλαδή να διαλυθεί όπως διαλύονται τα σώματα των ανθρώπων μετά από κάποιον καιρό και μετά μένουν μόνο τα κόκαλα.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Όταν ο Χριστός αναστήθηκε μόλις 33 ώρες μέσα στον τάφο, προτού η διαδικασία της σήψης αρχίσει και όταν έφυγε από τον Άδη όπου κανείς άλλος πριν από Εκείνον, όσο δίκαιος, ούτε αυτός ακόμη ο θεόπτης Μωϋσής, δεν το είχε καταφέρει.
Η δεύτερη προφητεία βρίσκεται στον 21ο ψαλμό, στίχους 17-18, όπου ο Δαβίδ λέει: «Ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖρας μου καί πόδας».
Δηλαδή, με κύκλωσαν πολλά σκυλιά (άνθρωποι αμαρτωλοί και αιμοχαρείς, που θέλουν να με σκοτώσουν), με έπιασε συναγωγή, δηλαδή ομάδα ανθρώπων πονηρών, τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε, αλλά και από τότε που συνελήφθη, ήταν περικυκλωμένος από ανθρώπους δόλιους και πονηρούς, που ήθελαν να Τον σκοτώσουν και συναγωγή Εβραίων πονηρών, των Φαρισαίων και των Γραμματέων. Και όταν Τον σταύρωσαν, δεν Τον έδεσαν με σχοινιά όπως τους άλλους ληστές, αλλά Του τρύπησαν με καρφιά τα χέρια και τα πόδια, όπως ακριβώς το είχε γράψει ο Δαβίδ.
Η τρίτη προφητεία βρίσκεται στον ίδιο ψαλμό, τον 21ο, στίχος 19, όπου ο Δαβίδ λέει: «Διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον».
Δηλαδή, χώρισαν τα ρούχα μου τα εσωτερικά, αυτά που φορούσα και το πανωφόρι μου, αυτό που φορούσα πάνω απ’ όλα, το έριξαν κλήρον ποιος θα το κερδίσει.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε τον γύμνωσαν και τα ρούχα του (όπως βλέπουμε και στην από πάνω εικόνα, στην κάτω δεξιά γωνία), οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι της σταύρωσης τα μοίρασαν μεταξύ τους, ενώ αυτό που φορούσε πάνω απ’ όλα και ήταν άραφο, το οποίο το είχε κεντήσει η ίδια η Παναγία, δεν το χάλασαν, αλλά το έβαλαν κλήρο ποιος θα το πάρει.
Η επόμενη προφητεία, η τέταρτη, βρίσκεται στον 33ο ψαλμό, στίχος 21, όπου ο Δαβίδ λέει: «Κύριος φυλάσσει πάντα τά ὀστᾶ αὐτῶν, ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται».
Δηλαδή, ο Θεός θα φυλάξει όλα τα κόκαλα των οσίων του, και δεν θα συντριβεί, δεν θα σπάσει κανένα από αυτά.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Τους ληστές επάνω στον σταυρό όταν τους έβαζαν, τους έδεναν με σχοινιά και σπάνια πέθαιναν γρήγορα. Ήταν αργός και βασανιστικός ο θάνατός τους. Και στο τέλος, αν δεν είχαν πεθάνει, τους σπάγανε τα κόκαλα για να πεθάνουν, όπως βλέπουμε να κάνουν οι δύο άνδρες που κρατούν τα ρόπαλα και χτυπούν τους άλλους δύο ληστές. Ο Χριστός όμως παρέδωσε το πνεύμα Του όταν Εκείνος το ήθελε και πέθανε επάνω στον σταυρό, οπότε οι στρατιώτες δεν χρειάστηκε να του σπάσουν τα κόκαλα.
Στον 40ο ψαλμό συναντούμε την εξής προφητεία: «Καί γάρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου, ἐφ’ ὅν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτους μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ’ ἐμέ πτερνισμόν».
Δηλαδή, ο άνθρωπος στον οποίον έδειξα ειρήνη και αγάπη, αυτός στον οποίον ήλπιζα ότι θα κάνει το θέλημά μου και έφαγε από το ψωμί μου, σήκωσε την πτέρνα του και με κλώτσησε σαν να ήμουν εχθρός του.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Αυτή η προφητεία ομιλεί για τον Ιούδα, ο οποίος στον Μυστικό Δείπνο έφαγε μαζί με τον Χριστό τον άρτο και τον οίνο, και μετέλαβε μαζί με τους άλλους μαθητές το Σώμα και το Αίμα που τους έδωσε ο Κύριος. Και τον βλέπουμε στην εικόνα του Μυστικού Δείπνου να απλώνει το χέρι στο τρυβλίο (τη γαβάθα, θα λέγαμε) και να τρώει το ψωμί που του είχε δώσει ο Κύριος.
Πιο μετά στον ψαλμό 68 συναντούμε την εξής προφητεία: «Καί ἔδωκαν εἰς τό βρῶμα μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος».
Δηλαδή, όταν πεινούσα για φαγητό μού έδωσαν να φάω χολή και όταν διψούσα μού έδωσαν να πιω ξύδι.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε επάνω στον σταυρό, όταν ο Χριστός είπε «Διψώ», για να φανεί ότι οι άνθρωποι αυτοί που τον σταύρωσαν ούτε την τελευταία στιγμή δεν θέλησαν να Τον ελεήσουν και να Τον ανακουφίσουν. Αντί λοιπόν να του δώσουν λίγο νερό, καθότι τουλάχιστον αθώος, ένας στρατιώτης πήρε ένα καλάμι και ένα σφουγγάρι και αφού το βούτηξε σε ένα πιθάρι με ξίδι και χολή αναμεμιγμένα, έδωσε στον Ιησού να πιει.
Στον ψαλμό 81 συναντούμε την εξής προφητεία του Δαβίδ: «Ἔθεντό μοι ἐν λάκκω κατωτάτω, ἐν σκοτεινοῖς καί ἐν σκιᾶ θανάτου».
Δηλαδή, με τοποθέτησαν σε λάκκο μέσα στη γη, μέσα στο σκοτάδι και σε μέρος που ρίχνει σκιά ο θάνατος.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε όταν τον Χριστό τον έθαψαν μέσα στον βράχο, σε καινό μνημείο, που ήταν σκοτεινός και ήταν ητοιμασμένος για να θάψουν τους νεκρούς. Βλέπουμε στην εικόνα του επιταφίου, όπου κατεβάζουν το σώμα του Χριστού από τον σταυρό και το ετοιμάζουν για να το τοποθετήσουν στον τάφο, τον άνδρα πάνω δεξιά να ετοιμάζει τον χώρο όπου ετάφη ο Χριστός.
Τέλος, στον ψαλμό 109 συναντούμε ακόμη μία προφητεία του Δαβίδ που έχει ως εξής: «Εἶπεν ὁ Κύριος τῶ Κυρίω μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου».
Δηλαδή, είπε ο Κύριος (ο Θεός) στον Θεό μου: Κάθισε στα δεξιά μου μέχρι να μαζέψω όλους τους εχθρούς σου και τους βάλω να τους έχεις ως έπιπλο για να ακουμπάς τα πόδια σου.
Πότε εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία;
Όταν ο Χριστός ανελήφθη και κάθισε στα δέξια του Θεού Πατρός, αποδεικνύοντας πλέον σε ανθρώπους και αγγέλους ότι Αυτός είναι ο Θεός Υιός που προσέλαβε ανθρώπινη φύση και είναι αληθινός Θεός, και όχι φανταστικός. Έτσι τον είδε αργότερα ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος.
