Εκείνην την ημέρα ο Δαβίδ κατάλαβε τη σημασία αυτού που είχε κάνει ο προφήτης Σαμουήλ πριν από τόσα χρόνια, όταν τον είχε χρίσει με το λάδι στο σπίτι του, στη Βηθλεέμ. Το χρίσμα ήταν η υπόσχεση του Θεού ότι κάποια μέρα θα έκανε τον Δαβίδ βασιλιά.
«Ζήτω ο βασιλιάς! Ζήτω ο βασιλιάς Δαβίδ!», ζητωκραύγαζε ο λαός.
Ο Δαβίδ έκανε πρωτεύουσά του τη μεγάλη πόλη Ιερουσαλήμ. Στο κέντρο της έχτισε ένα περίφημο ανάκτορο. Υπέταξε όλους τους εχθρούς του και πήρε πίσω την Κιβωτό με τις Δέκα Εντολές από τους Φιλισταίους που την είχαν αρπάξει πολλά χρόνια πριν. Ο Δαβίδ ήθελε να λατρεύεται ο μόνος και αληθινός Θεός.
Ο Δαβίδ βασίλεψε πολλά χρόνια. Ο Θεός τού έδωσε και μια άλλη υπόσχεση, «Το βασίλειό σου θα κρατήσει για πάντα!»,
«Πώς μπορεί αυτό να γίνει;», αναρωτιόταν ο Δαβίδ.
Χίλια χρόνια μετά τον θάνατο του Δαβίδ, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, την πατρίδα του Δαβίδ, o Ιησούς, ο Σωτήρας του κόσμου. Ήταν απόγονος του βασιλιά Δαβίδ. Ο Ιησούς ήρθε να στερεώσει ένα βασίλειο ειρήνης που δεν θα έχει τέλος.
