Θυμάσαι τα αριθμητικά επίθετα;
Για να τα ξαναφέρουμε στη μνήμη μας:
| 1. | ένας, μία, ένα | ένδεκα | δέκα | εκατό |
| 2. | δύο | δώδεκα | είκοσι | διακόσια |
| 3. | τρία | δεκατρία | τριάντα | τριακόσια |
| 4. | τέσσερα | δεκατέσσερα | σαράντα | τετρακόσια |
| 5. | πέντε | δεκαπέντε | πενήντα | πεντακόσια |
| 6. | έξι | δεκαέξι | εξήντα | εξακόσια |
| 7. | εφτά | δεκαεφτά | εβδομήντα | εφτακόσια |
| 8. | οχτώ | δεκαοχτώ | ογδόντα | οχτακόσια |
| 9. | εννέα | δεκαεννέα | ενενήντα | εννιάκοσια |
| 10. | δέκα | είκοσι | εκατό(ν) | χίλια |
Παρατήρησες ότι το αριθμητικό ένας, μία, ένα
είναι ακριβώς το ίδιο με το αόριστο άρθρο ένας, μία, ένα;
Πώς όμως τα ξεχωρίζουμε;
Διάβασε το παρακάτω κείμενο και προσπάθησε να ξεχωρίσεις πότε είναι
το ένας/μία/ένα αριθμητικό επίθετο και πότε είναι αόριστο άρθρο!
Κάποιος στρατιώτης με πελώριο ανάστημα, βγήκε από τον στρατό των Φιλισταίων. Ήταν ένας γίγαντας! Ο Δαβίδ σταμάτησε να αναπνέει μόλις τον είδε. Ο γίγαντας προχώρησε ως τη μέση της κοιλάδας κι εκεί στάθηκε. Φαινόταν σαν ένα τεράστιο ορειχάλκινο άγαλμα με κράνος και με πανοπλία. Ένα χάλκινο ακόντιο ήταν κρεμασμένο πίσω από την πλάτη του. Στα χέρια του κρατούσε μια λόγχη όμοια σε μέγεθος με κουπί πλοίου. Αυτός που του κρατούσε την ασπίδα και στεκόταν πλάι του έμοιαζε, σε σύγκριση μαζί του, με νάνο.
«Αυτός πρέπει να ζυγίζει τουλάχιστον διακόσια κιλά!», σκέφτηκε με δέος ο Δαβίδ. Στράφηκε σ’ έναν στρατιώτη δίπλα του και τον ρώτησε, «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Βγήκε από τις γραμμές για να πολεμήσει μόνος του;».
«Είναι ο Γολιάθ από τη Γεθ», ψέλλισε ο στρατιώτης. «Οι Φιλισταίοι είπαν πως πρέπει να κάνουμε αυτόν τον πόλεμο με μια μονομαχία ανάμεσα σ’ αυτόν τον γίγαντα και σ’ έναν από μας. Τις τελευταίες σαράντα μέρες βγαίνει κάθε μέρα και μας προκαλεί. Αλλά κανείς δεν τολμά να τον πολεμήσει».
«Δεν τους κατηγορώ», μουρμούρισε ο Δαβίδ.
Ο Δαβίδ συνέχισε να κοιτά τον γίγαντα. Φαινόταν σαν τέρας και όχι σαν ανθρώπινο πλάσμα, τόσο ψηλός που ήταν! Τότε ο γίγαντας σήκωσε το χέρι του. Ολόκληρος ο στρατός ανατρίχιασε, μόλις άκουσε τη φοβερή φωνή του. «Ακούστε με, δούλοι», φώναξε. «Ποιος θέλει να με πολεμήσει; Αν με σκοτώσει, θα παραδοθούμε σε σας. Αν όμως τον σκοτώσω εγώ, πρέπει να παραδοθείτε εσείς σε μας». Μετά ο Γολιάθ ακούμπησε τη μύτη του με τον αντίχειρα και είπε, «Σήμερα προκαλώ όλες τις φυλές του Ισραήλ!».
Ο Δαβίδ ταράχτηκε! Το σαγόνι του άρχισε να τρέμει. Και οι αρθρώσεις των χεριών του άσπρισαν, ενώ έσφιγγε το ραβδί του. Δεν θα πίστευε ποτέ πως κάποιος μπορούσε να τους προκαλέσει με τέτοιο τρόπο. Τα μάτια του Δαβίδ είχαν προσηλωθεί στον γίγαντα, καθώς έλεγε αργά αλλά σταθερά, «Ποιος θα με πάει στον βασιλιά; Εγώ θα πολεμήσω τον γίγαντα!»
Αν δυσκολεύτηκες, εξασκήσου με την παρακάτω άσκηση: