Ἄς νηστέψουμε κάνοντας νηστεία δεκτή, πού νά ἀρέσει στόν Κύριο.
«Ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡ ἀποξένωση ἀπό κάθε κακό, ἡ χαλιναγώγηση τῆς γλώσσας, ἡ ἀποχή ἀπό τόν θυμό, ὁ χωρισμός ἀπό τίς κακές ἐπιθυμίες, τήν κατάκριση, τό ψέμα καί τήν ἐπιορκία. Ἡ ἔλλειψή τους εἶναι νηστεία καθαρή καί ἀρεστή στόν Θεό.
Ἐμεῖς ἔχουμε πολλούς λόγους νά νηστεύουμε. Πιό πολλούς ἀπό αὐτούς πού εἶχαν οἱ Τρεῖς Παῖδες. Ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Γιά μᾶς. Καί νήστευσε. Γιά μᾶς. Καί ταλαιπωρήθηκε. Γιά μᾶς. Καί σταυρώθηκε. Γιά μᾶς. Καί πέθανε στόν Σταυρό. Γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει. Ἀπό τόν θάνατο. Καί ἀπό τόν ᾅδη.
Εἶναι πολύ ἄν νηστεύουμε γιά χάρη Του Τετάρτη καί Παρασκευή;
Εἶναι κάτι τό πολύ, ὅταν νηστεύουμε, γιά νά Τόν τιμήσουμε, γιά νά Τοῦ ποῦμε «εὐχαριστῶ»;
Διότι «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν» ἔγινε ἄνθρωπος καί γεννήθηκε ἀπό τήν ἁγία Παρθένο Μαρία!
Εἶναι ὑπερβολή ἄν ποῦμε πώς ἡ νηστεία μας εἶναι ἕνα χαμόγελο
εὐγνωμοσύνης μας πρός τόν Χριστό;»
(Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος)
Πώς νηστεύουμε;
Δέν νηστεύουμε μόνο στήν ποιότητα τῶν φαγητῶν, ἀλλά καί στήν ποσότητα! Μέ πανάκριβες «νηστίσιμες» τροφές (π.χ. χαβιάρι) κάνουμε… παρωδία νηστείας!
Ἡ νηστεία ἔχει, μεταξύ ἄλλων, καί σκοπό νά ἐξοικονομήσουν χρήματα οἱ πιστοί, καταναλώνοντας λιγότερο πολυτελεῖς τροφές, γιά νά τά διαθέσουν στήν ἐλεημοσύνη!
Ἡ νηστεία εἶναι ἕνα μέσο γιά νά προχωρήσουμε στήν πνευματική ζωή.
Δέν ἀποτελεῖ κατάσταση πού σκοτώνει τό σῶμα, γιατί ἡ Ἐκκλησία σέβεται καί τιμᾶ τό σῶμα ὡς ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ νηστεία βοηθᾶ τό σῶμα νά ἀποτοξινωθεί ἀπό τό κρέας καί τά ἄλλα ἀρτύσιμα φαγητά και ταυτόχρονα ἀποτελεῖ μιά πολύ καλή πνευματική προπόνηση, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά μήν στρέφει τόν ἑαυτό του στό φαγητό, ἀλλά στήν προσπάθεια γιά μιά πιό πνευματική πορεία.
Ἡ νηστεία εἶναι στέρηση, δηλαδή ἀφήνουμε κατά μέρος τόν ἐγωισμό μας καί ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ κόσμος θεωρεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος σήμερα δέν πρέπει νά στερεῖται τίποτα, ἀλλά νά πορεύεται σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες του. Ἰδίως γιά τούς νέους, ὅλοι θέλουν νά μην τούς λείψει τίποτα, ἐνῶ ἄν στερηθοῦμε καί κάτι δέν παθαίνουμε ἀπολύτως τίποτα.
Ἀπό τή νηστεία κανείς δέν ἀρρωσταίνει. Ἀπό τή νηστεία κανείς δέν ἀδυνατίζει. Ἀλλάζουμε τρόπο διατροφῆς καί ὄχι σταματᾶμε νά τρῶμε.
«Οἱ ἀθλητές πού ἑτοιμάζονται γιά τόν ἀγῶνα ὑποβάλλονται σέ κάθε εἴδους ἀποχή. Γιά νά λάβουν ἐκεῖνοι ἕνα στεφάνι πού μαραίνεται, ἐμεῖς ὅμως (γιά) ἕνα ἀμάραντο. Ἐγώ, λοιπόν, ἔτσι τρέχω, μέ τά μάτια στηλωμένα στό τέρμα. Ἔτσι πυγμαχῶ, ὄχι σάν κάποιον πού δίνει γροθιές στόν ἀέρα. Ἀλλά μέ σκληρές ἀσκήσεις ταλαιπωρῶ τό σῶμα μου καί τό ὑποδουλώνω, ἀπό φόβο μήπως, ἐνῶ θά ἔχω κηρύξει στούς ἄλλους, ἐγώ ὁ ἴδιος κριθῶ ἀκατάλληλος».
(Πρός Κορινθίους Α’ θ’ 25 – 27)
Νηστεύουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀπέχοντας
ἀπό τίς τροφές καί ἀπό τά πάθη μας!
