Στίς 29 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί γιορτάζει τή μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας. Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἔζησε ὅταν βασιλιᾶς στή Ρώμη ἦταν ὁ κακός αὐτοκράτορας Δέκιος. Ἄν καί μεγάλωσε σέ μιά πλούσια οἰκογένεια, ἡ Ἁγία ἔμαθε γιά τόν Χριστό καί τόν ἀγάπησε πολύ. Γι’ αὐτό, οὔτε τά πλούτη οὔτε οἱ διασκεδάσεις τῆς ζωῆς τήν εὐχαριστοῦσαν.
Τήν ἐποχή ἐκείνη δέν ὑπῆρχαν μοναστήρια. Ὅσες γυναῖκες ἤθελαν νά παραμείνουν ἁγνές καί νά φροντίσουν γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, ζοῦσαν ὅλες μαζί σέ κάποιο σπίτι καί ἔκαναν διάφορα χριστιανικά ἔργα. Σέ ἕνα τέτοιο σπίτι πῆγε καί ἡ Ἁγία Ἀναστασία. Ἐκεῖ, ἡγουμένη ἦταν μιά μορφωμένη γυναῖκα, ἡ Σοφία, ἡ ὁποία φρόντιζε νά διδάξει στήν Ἁγία τήν Πίστη. Κάποια χρόνια ἀργότερα μερικοί ἀσεβεῖς ἄνθρωποι πού εἶχαν ἀκούσει γιά τήν πνευματική προκοπή τῆς Ἁγίας, τή μήνυσαν στόν διοικητή Πρόβο.
– Διοικητῆ Πρόβε! Αὐτή ἡ ἀσεβής, ἡ Ἀναστασία, ἀντί νά πιστεύει στά εἴδωλα, πιστεύει πώς Θεός εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός!
– Φέρτε την μοῦ ἐδῶ γιά νά τήν ἀνακρίνω, λοιπόν!
Γρήγορα γρήγορα οἱ στρατιῶτες πῆγαν σέ ἐκεῖνο τό σπίτι καί ζήτησαν νά συλλάβουν τήν Ἁγία Ἀναστασία. Ἡ Ἡγουμένη πῆγε ἀμέσως στήν Ἁγία καί τῆς εἶπε:
«Ἦρθε ἡ ὥρα νά κερδίσεις τήν Οὐράνια Βασιλεία ὁμολογῶντας τήν πίστη σου. Θά ἀντέξεις ὅμως τά βασανιστήρια πού θά σοῦ κάνουν ἤ θά ἀρνηθεῖς τόν Χριστό;»
Ἡ Ἁγία ἀπάντησε στήν ἡγουμένη:
«Δέν πρόκειται νά ἀρνηθῶ τόν Χριστό ποτέ! Γιά Αὐτόν πού θυσιάστηκε γιά ἐμᾶς ἀξίζει κάθε βασανιστήριο!».
Οἱ ἀπεσταλμένοι ἔδεσαν τήν Ἁγία καί τήν πῆγαν μπροστά στόν Πρόβο. Αὐτός τότε προσπάθησε μέ διάφορες κολακεῖες καί ὑποσχέσεις νά τήν πείσει νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Βλέποντας ὅμως πώς τίποτα δέν κατάφερνε μέ αὐτό ἄρχισε νά τήν ἀπειλεῖ. Ἡ Ἁγία μέ θάρρος κατηγόρησε τά ψεύτικα εἴδωλα καί ὁμολόγησε πώς ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός. Ὁ Πρόβος θύμωσε τόσο πολύ πού διέταξε νά χτυπήσουν τήν Ἁγία στό πρόσωπο μέχρι νά τῆς σπάσουν τά δόντια καί νά ταπεινωθεῖ.
Μετά ἀπό αὐτό τῆς ξαναζήτησε ὁ διοικητής νά προσκυνήσει τά εἴδωλα καί ἡ Ἁγία μιά ἀκόμη φορά ἀρνήθηκε νά ὑπακούσει. Πρόσταξε τότε νά ἀφαιρέσουν τά ροῦχα ἀπό τή σεμνή Ἁγία γιά νά τήν γελοιοποιήσουν μπροστά στόν κόσμο. Ἔπειτα, ὁ μανιασμένος διοικητής πρόσταξε νά βάλουν στό χῶμα τέσσερις πασσάλους καί νά δέσουν στόν καθένα τά χέρια καί τά πόδια της μάρτυρος, ἐνῶ ἀπό κάτω ἄναψαν φωτιά γιά νά καίγεται τό σῶμα της. Καί σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό, πρόσταξε τοῦ στρατιῶτες του νά μαστιγώνουν τήν πλάτη της μέχρι νά σκιστεῖ ὅλη της ἡ σάρκα. Ἐνῶ ὅμως τῆς ἔκαναν τόσο φρικτά βασανιστήρια, ἡ Ἁγία μάρτυς ἔπαιρνε δύναμη καί δόξαζε τόν Κύριο πού τήν ἀξίωσε νά μαρτυρήσει γιά χάρη Του.
Ὁ μοχθηρός αὐτός διοικητής ἤθελε νά συνεχίσει νά βασανίζει τη μάρτυρα καί πρόσταξε νά τή δέσουν σέ τροχούς γιά νά συνθλίψουν τά κόκαλά της. Ἐνῶ λοιπόν ὑπέμενε αὐτά ἡ Ἁγία, προσευχόταν στόν Θεό:
«Σέ παρακαλῶ Θεέ μου, βοήθησέ μέ νά ἀντέξω ὅλον αὐτόν τόν σωματικό πόνο γιά νά ντροπιαστοῦν τά ἄψυχα εἴδωλα καί νά φανεῖ ἡ παντοδυναμία Σου!»
Ἀμέσως ὁ Κύριος ἄκουσε τήν προσευχή της καί ἡ Ἁγία Ἀναστασία θεραπεύτηκε ἐντελῶς. Βλέποντας αὐτό ὁ Πρόβος δαιμονίστηκε ἀκόμα περισσότερο καί διέταξε τούς δήμιους νά ξεσκίσουν τό παρθενικό σῶμα της μέ σιδερένια νύχια. Ὁ Θεός ὅμως ἔκανε ἀκόμα ἕνα θαῦμα. Τά χέρια τῶν δημίων ξεράθηκαν σάν ξύλα καί δέν μποροῦσαν νά τά κουνήσουν καθόλου!
Ἀκόμα καί μετά ἀπό τόσα θαύματα πού εἶδε, ὁ διοικητής συνέχισε νά βασανίζει τη μάρτυρα χωρίς δισταγμό. Πρόσταξε αὐτήν τή φορά νά κόψουν τούς μαστούς τῆς Ἁγίας, ἔπειτα νά τῆς ξεριζώσουν τά δόντια καί τέλος νά τῆς ξεκολλήσουν τά νύχια ἀπό τά δάχτυλά της. Νόμιζε, πώς ὅσο συνέχιζε τά βασανιστήρια, κάποια στιγμή θά τήν ἔπειθε νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Ἡ Ἁγία Ἀναστασία βέβαια, καθόλου δέν πτοήθηκε ἀπό ὅλα αὐτά τά βάσανα καί τά ὑπέμενε ὅλα μέ εὐχαρίστηση γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ. Ἀκόμα καί οἱ δήμιοι ἀποροῦσαν μέ τήν ἀνδρεία καί τό θάρρος τῆς Ἁγίας.
Ὁ Πρόβος ὅμως δέν ἔλεγε νά καταλάβει πώς ἡ Ἁγία ἔμενε ἀκλόνητη στήν πίστη της. Ὑποτιμοῦσε μάλιστα τά εἴδωλα καί ἔλεγε χωρίς κανένα δισταγμό διάφορες κατηγορίες γιά αὐτά. Μήν ἀντέχοντας ὅμως ὁ Πρόβος νά ἀκούει τήν Ἁγία, πρόσταξε νά τῆς κόψουν τή γλῶσσα γιά νά μήν ξαναμιλήσει. Ἀμέσως οἱ δήμιοι ἐκτέλεσαν τή διαταγή. Ἕνας χριστιανός πού βρισκόταν ἐκεῖ, εἶδε τήν ἀπάνθρωπη αὐτή πράξη καί σπλαχνίστηκε τήν Ἁγία. Πῆρε λίγο νερό καί πῆγε νά δροσίσει καί νά ξεπλύνει τό γεμᾶτο αἵματα σῶμα της. Ὁ Πρόβος μέ τό πού τό εἶδε διέταξε νά ἀποκεφαλίσουν τον εὐλαβῆ αὐτόν χριστιανό. Ἔτσι, ἐκτελῶντας οἱ στρατιῶτες τή διαταγή ἀποκεφάλισαν πρῶτα αὐτόν καί ὕστερα τήν Ἁγία Ἀναστασία.
Ὅσο καιρό ἡ Ἁγία ὑπέμενε ὅλα αὐτά τά βασανιστήρια, ἡ ἡγουμένη Σοφία προσευχόταν ἀσταμάτητα στόν Κύριο νά τήν ἐνδυναμώνει γιά νά ἀντέξει τά μαρτύρια. Κάποια νύχτα λοιπόν πού προσευχόταν, Ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε μπροστά της.
«Εὐλογημένη ἡγουμένη Σοφία! Ἡ Ἀναστασία τά ὑπέμεινε ὅλα μέχρι τέλους καί ἀξιώθηκε νά λάβει τό ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου!»
Τήν ἐνημέρωσε μάλιστα ποῦ βρίσκονταν τά ἁγιασμένα λείψανά της καί αὐτή ἀμέσως πῆγε νά τά πάρει. Κάποιοι εὐλαβεῖς χριστιανοί βοήθησαν τήν ἡγουμένη μέ τή μεταφορά τῶν λειψάνων σέ μιά Ἐκκλησία τῆς Ρώμης. Ἐκεῖ τά ἐνταφίασαν μέ δόξα καί τιμές.
Τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Ἀναστασίας νά ἔχουμε! Ἀμήν!
