Πάμε να βρούμε σε ποια περιοχή είπε ο Κύριος
την σημερινή παραβολή.
Απάντηση: Στην πόλη της Ιερουσαλήμ, μια-δυο μέρες πριν φάνε για το Πάσχα
με τους μαθητές του, όταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης θα τον προέδιδε.
Πότε και πού ειπώθηκε αυτή η παραβολή ή κατ’ άλλους προεικόνιση της μελλούσης και οριστικής κρίσεως υπό του Θεού;
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε αυτήν την παραβολή όντας εις τα Ιεροσόλυμα όπου είχε πάει δια το τελευταίο Πάσχα που θα εόρταζε επί γης μετά των μαθητών του. Άρα, λοιπόν, είναι λόγια που έχουν ειπωθεί μέσα στη δική μας Μεγάλη Εβδομάδα, το πιο πιθανό τη Μεγάλη Τρίτη.
Και δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάζει διότι ο Κύριος και με την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, και με την παραβολή του Ασώτου Υιού αλλά και με την εικόνα της κρίσεως όπως την παρουσιάζει στο ανάγνωσμα που διαβάσαμε προσπαθεί να αποτρέψει τους Φαρισαίους και όσους θέλουν να εκλέξουν την αμαρτία και να τους ωθήσει να ελέξουν την αρετή, την αγαθοεργία και τη μετάνοια!
Γιατί η Εκκλησία τοποθετεί αυτήν την περικοπή την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου;
Η Εκκλησία προσπαθεί να μας τονίσει προτού εισέλθουμε στην Αγία Σαρακοστή και τον πιο εντατικό αγώνα ότι έχουμε μια πολύ σημαντική εκλογή να κάνουμε. Θα επιλέγουμε μετάνοια ή υπερηφάνεια; Θα επιλέξουμε επιστροφή στον Παράδεισο ή αιώνια ασωτία; Θα επιλέξουμε τη δικαιοσύνη και την αγάπη, ή τη φιλαυτία και την πλεονεξία;
Δεν μας αφήνει περιθώριο η Εκκλησία και πρέπει να μπούμε σ’ αυτόν τον πνευματικό αγώνα, που στόχο έχει ακριβώς να φτάσουμε να επιτύχουμε τη μετάνοια, την επιστροφή στον Παράδοση, την δικαιοσύνη και την αγάπη, πλήρως συνειδητοποιημένοι ότι εκλέγουμε ένα δύσκολο, κουραστικό μονοπάτι, όπου εμείς ξεχωρίζουμε από αυτά που κάνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι (διασκεδάσεις, απολαύσεις, ασωτίες, αμαρτίες κτλ).
Αν δεν έχουμε αυτήν την διάθεση, να ξεκόψουμε αυτό το διάστημα, με όπλο τη νηστεία, αλλά και γενικά στην ζωή μας από όσα μάς παρασύρουν στην αμαρτία, πρόσωπα και πράξεις, είναι πολύ εύκολο να χάσουμε τη σωτηρία μας, διότι ο Κύριος δεν θα δείξει έλεος σε κανέναν την ημέρα εκείνη αλλά θα τους κρίνει όλους αναλόγως με το πώς αξιοποίησαν τον χρόνο τους στη γη.
Ποιοι είναι οι αδελφοί του Κυρίου;
Όπως βλέπουμε και στην παραπάνω εικόνα, οι παρατάξεις στην εικόνα που μας αφηγείται ο Κύριος είναι δύο. Όσοι θα σωθούν, επειδή Τον αγάπησαν και είδαν στο πρόσωπο του αδερφού τους τον ίδιο τον Κύριο, και του συμπεριφέρθηκαν με αγάπη, ενώ η δεύτερη παράταξη είναι όσοι θα κολαστούν διότι ήταν εγωιστές, φίλαυτοι και δεν ελέησαν τον συνάνθρωπό τους.
Όμως, ποιοι είναι αυτοί που ο Κύριος αποκαλεί ελάχιστους αδελφούς του; Κάποια τρίτη παράταξη; Όχι φυσικά. Είναι ανάμεσα στους σεσωσμένους, είναι άνθρωποι που αγαπούν προφανώς τον Κύριο ώστε να τους αποκαλεί αδελφούς του, και είναι όπως τους περιγράφει ο Κύριος άνθρωποι που βρέθηκαν σε κάποια ανάγκη.
Διότι, γίνεται κάποιος που σε όλη του την ζωή να κακολογεί τον Χριστό και να τον μισεί, και να τον θεωρεί ο Χριστός αδελφό του και να τον παρουσιάζει την ημέρα της κρίσεως ως αδελφό του;
Άρα, για να είναι κάποιος αδελφός του Χριστού δεν αρκεί μόνο να είναι φτωχός, αλλά πρέπει και κύρια να πιστεύει στον Χριστό και να τον αγαπά. Η πίστη είναι βασική προϋπόθεση σωτηρίας, ενώ τα καλά έργα έπονται και είναι οι αποδείξεις της καλής και σωστής πίστης.
Ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει στον Χριστό, που δεν σέβεται και δεν υπακούει στις εντολές Του, δεν θα σωθεί, όσα λεφτά κι αν δώσει σε Χριστιανούς, όσους φτωχούς κι αν ντύσει, όσους πεινασμένους κι αν χορτάσει, διότι θα το κάνει όπως ο Φαρισαίους, από εγωισμό και υπερηφάνεια, ενώ ο Θεός θέλει να το κάνουμε με ταπείνωση και από αγάπη. Ή όπως ο μεγάλος αδερφός του ασώτου, που έκανε τα καλά έργα στο σπίτι του Πατέρα αλλά χωρίς αγάπη, και γι’ αυτό τελικά, αν δεν μετενόησε, έμεινε έξω από τον Παράδεισο και την αιώνια χαρά.
Ενώ ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό, ακόμη κι αν δεν προλάβει να κάνει πολλά καλά έργα, όπως δεν πρόλαβε και ο ληστής επάνω στον Σταυρό, επειδή ο Χριστός γνωρίζει ότι αν έμενε στην ζωή θα ζούσε χριστιανικά και σωστά, ήδη τον ανταμείβει με το να τον βάλει στην αιώνια βασιλεία του. Ή όπως ο Τελώνης, που μόνο προσευχήθηκε αν και δεν είχε ακόμη πάψει να εισπράττει φόρους, ή ο άσωτος που το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να επιστρέψει και ο Πατέρας του αμέσως τον δικαίωσε και του έδωσε πάλι τη θέση που είχε.
Η ελεημοσύνη εις το όνομα του Ιησού Χριστού, διότι τέτοια ελεημοσύνη κάνει ο Χριστιανός προϋποθέτει πρωτίστως αληθινή πίστη, αληθινή εμπιστοσύνη στον αληθινό Θεό, ότι αυτά που θα στερηθεί ο άνθρωπος θα τα απολαύσει στην άλλη ζωή και γι’ αυτό δεν γογγύζει, δεν στεναχωριέται αλλά χαίρεται που δίνει όλο και περισσότερα.
