Κάποτε, ένας νομικός, δηλαδή άνθρωπος που μελετούσε τον μωσαϊκό νόμο και τις ιουδαϊκές παραδόσεις, πλησίασε τον Ιησού και θέλοντας να Τον πειράξει μπροστά στο πλήθος είπε:
– Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;
Αλλά ο Πάνσοφος Κύριος ρώτησε:
– Τι είναι γραμμένο στον νόμο; Εσύ τι διαβάζεις σ’ αυτόν;
– Να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου, με όλην την καρδιά σου, με όλην την ψυχή σου, με όλην τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά σου, ενώ τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου, απάντησε ο νομοδιδάσκαλος.
Είπε λοιπόν ξανά ο Χριστός:
– Σωστά αποκρίθηκες. Αυτό κάνε κι εσύ για να αποκτήσεις την αιώνια ζωή.
Τότε ο υπερήφανος νομικός ένιωσε να ταπεινώνεται, γιατί παρόλο που γνώριζε τον Μωσαϊκό Νόμο, δεν τον εφήρμοζε. Αν πραγματικά τηρούσε τις εντολές του νόμου, θα ήξερε πώς να κερδίσει την αιώνια ζωή και δεν θα χρειαζόταν να ρωτήσει τον Ιησού, για αυτό προσπάθησε να δικαιολογηθεί, λέγοντας:
– Και ποιος είναι ο πλησίον μου;
Τότε ο Κύριος είπε στα πλήθη την εξής παραβολή:
«Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε στα χέρια κάποιων ληστών, οι οποίοι αφού άρπαξαν ό,τι είχε πάνω του, τον καταπλήγωσαν και τον εγκατέλειψαν γυμνό και ετοιμοθάνατο. Έτυχε τότε να περάσει ένας ιερέας και μόλις είδε τον τραυματισμένο άνθρωπο, τον προσπέρασε με αδιαφορία και απομακρύνθηκε. Έπειτα πέρασε ένας Λευίτης, ο οποίος πλησίασε τον μισοπεθαμένο άνθρωπο, τον κοίταξε και έφυγε ασυγκίνητος από κοντά του.
Συνέβη όμως να περάσει ένας Σαμαρείτης και μόλις αντίκρισε τον δύστυχο τραυματία, τον συμπόνεσε. Τότε τον πλησίασε, έπλυνε με λάδι και κρασί τις πληγές του και τις έδεσε με προσοχή. Κατόπιν τον ανέβασε στο ζώο του και τον μετέφερε σε ένα πανδοχείο για να τον περιποιηθεί. Όταν ξημέρωσε, ο Σαμαρείτης έδωσε δύο νομίσματα στον ξενοδόχο και του είπε:
– Περιποιήσου τον άνθρωπο αυτόν και όσο παραπάνω χρήματα ξοδέψεις, θα σου τα δώσω μόλις επιστρέψω».
Ύστερα από τη παραβολή, ρώτησε ο Χριστός τον νομοδιδάσκαλο:
– Ποιος από τους τρεις νομίζεις ότι φάνηκε ο πραγματικός πλησίον για τον άνθρωπο που έπεσε στα χέρια των ληστών;
– Εκείνος που τον ευσπλαχνίσθηκε και με αγάπη τον ελέησε, απάντησε ο νομοδιδάσκαλος.
Και ο Ιησούς τού αποκρίθηκε:
– Πήγαινε λοιπόν, να πράττεις και εσύ το ίδιο.
Τι πρέπει να θυμάμαι;
Ο Χριστός, μας δίδαξε πώς να αγαπάμε έμπρακτα όλους τους συνανθρώπους μας και να νοιαζόμαστε για αυτούς, όπως ακριβώς ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας. Οι υποκριτές Γραμματείς και Φαρισαίοι, λέγοντας πλησίον, εννοούσαν μόνο τους Ιουδαίους, ενώ με τους αλλοεθνείς τους είχαν μεγάλη έχθρα και μίσος. Γι’ αυτό ο Κύριος τούς παρομοίασε με τον ιερέα και τον Λευίτη, οι οποίοι αν και ήταν αφιερωμένοι στον Θεό και υπηρετούσαν με αφοσίωση τον ναό, δεν είχαν πραγματική αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Ακόμη και σήμερα, πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν το θέλημα του Θεού αλλά όταν χρειαστεί να κάνουν μια θυσία για τον πλησίον τους, απομακρύνονται είτε από αδιαφορία και φόβο, είτε από φιλαυτία και ασπλαχνία. Όμως, ο Σαμαρείτης, αν και διέφερε από τους Ιουδαίους στην πίστη και την καταγωγή, είχε αισθήματα φιλανθρωπίας και αγάπη ακόμη και στον εχθρό του. Για αυτόν τον λόγο περιποιήθηκε με συμπόνια τον πλησίον του, σαν να ήταν αδερφός του. Αυτή είναι η αληθινή, χωρίς διακρίσεις αγάπη προς τον πλησίον που ζητά ο Θεός από όλους εμάς.
Ο άνθρωπος που κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα προς την Ιεριχώ, συμβολίζει το ανθρώπινο γένος που με το προπατορικό αμάρτημα έπεσε από την Άνω Ιερουσαλήμ, δηλαδή τον Παράδεισο.
Οι ληστές παριστάνουν τον διάβολο και τα πάθη, που καταπλήγωσαν τους ανθρώπους με τις αμαρτίες, αφαιρώντας από αυτούς κάθε αρετή και δωρεά του Θεού.
Ο ιερέας και ο Λευίτης αντιπροσωπεύουν τον Μωσαϊκό Νόμο ο οποίος από μόνος του δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο.
Ο Σαμαρείτης συμβολίζει τον Κύριο Ιησού Χριστό που συμπόνεσε το καταδικασμένο ανθρώπινο γένος και κατέβηκε στη γη για να θυσιαστεί πάνω στον Σταυρό και να λυτρώσει τον κόσμο.
Το λάδι συμβολίζει τη διδασκαλία του Χριστού, η οποία, όπως το λάδι, μαλακώνει τις πληγές της ψυχής.
Το κρασί συμβολίζει το Πανάγιο Αίμα του Χριστού, το οποίο κοινωνάμε κατά τη Θεία Κοινωνία. Η Θεία Κοινωνία είναι το μέσον για τη σωτηρία των ανθρώπων, όπως ακριβώς το κρασί θεράπευσε τα τραύματα του ανθρώπου της παραβολής.
Το πανδοχείο στο οποίο ο καλός Σαμαρείτης μετέφερε τον μελλοθάνατο, είναι η Εκκλησία, μέσα στην οποία βρίσκονται οι μετανοημένοι αμαρτωλοί και όπου, μέσα από τα Άγια Μυστήρια, θεραπεύουν τα πάθη τους και καθαγιάζονται.
Ο ξενοδόχος αντιπροσωπεύει τον ιερό κλήρο, τους επισκόπους, τους ιερείς και τους διδασκάλους της Εκκλησίας μας, που μετά την Ανάληψη του Κυρίου ανέλαβαν τη φροντίδα των πιστών. Μάλιστα, όσοι από τους κληρικούς εκτελέσουν με προθυμία και αφοσίωση το έργο που τους ανέθεσε ο Χριστός, θα επιβραβευθούν με τον ανάλογο μισθό των κόπων τους.
Εμείς επισκεπτόμαστε τακτικά
το πανδοχείο της σωτηρίας μας;
