Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Θείου βρέφους, ο Ιουδαϊκός θρησκευτικός νόμος όριζε να γίνει η περιτομή του παιδιού και κατόπιν του έδωσαν το όνομα Ιησούς, σύμφωνα με την προτροπή του Αγγέλου, κατά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Όταν ο Ιησούς έγινε σαράντα ημερών, η Παρθένος μητέρα Του με τον Ιωσήφ, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα, στο ναό του Σολομώντα για να αφιερώσουν το πρωτότοκο αρσενικό παιδί στο Θεό, όπως έγραφε ο Μωσαϊκός Νόμος και να προσφέρουν ένα ζευγάρι τρυγόνια για τον καθαρισμό τους.
Εκεί ζούσε ένας θεοσεβής ηλικιωμένος ιερέας, ο Συμεών. Το Άγιο Πνεύμα του είχε φανερώσει πως δε θα πέθαινε πριν δει το Σωτήρα του κόσμου, για αυτό όλα τα χρόνια της ζωής του, περίμενε με λαχτάρα τον ερχομό του Μεσσία, για να λυτρώσει και να παρηγορήσει το λαό του Ισραήλ, σύμφωνα με τις Γραφές. Μια μέρα ο Συμεών, παρακινήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και πήγε στο ναό. Εκεί αντίκρισε τη Θεοτόκο Μαρία με τον Ιωσήφ. Τότε πήρε συγκινημένος στην αγκαλιά του το νεογέννητο Ιησού και είπε:
– Τώρα Κύριε μπορώ να φύγω από αυτό τον κόσμο, ειρηνικός και χαρούμενος, διότι όπως μου είπες, είδαν τα μάτια μου Αυτόν που θα φέρει τη σωτηρία, την οποία Εσύ ετοίμασες για όλα τα έθνη
Έπειτα, ευλόγησε αυτούς και είπε προφητικά στην Παρθένο Μαρία:
Ο Υιός σου, θα γίνει η αιτία να χαθούν όσοι δεν πιστέψουν σε Αυτόν και να αναστηθούν όσοι Τον ακολουθήσουν. Τη δική σου δε καρδιά, θα τη διαπεράσει το μαχαίρι του πόνου, όταν δεις τον Υιό σου να υποφέρει για τη σωτηρία των ανθρώπων!
Ο Ιωσήφ και η Μαρία αφού έπραξαν όσα όριζε ο Νόμος του Κυρίου, επέστρεψαν στην Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Η Υπαπαντή του Χριστού τιμάται κάθε χρόνο από
την Εκκλησία μας, στις 2 Φεβρουαρίου.
Ας δούμε και με εικόνες την διήγηση της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:
Ο Άγιος Συμεών και η Αγία Άννα η προφήτιδα
Ο Άγιος Συμεών, κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, που του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Ήταν πολύ μεγάλος στην ηλικία. Ο Συμεών, όταν πήρε το Χριστό στην αγκάλη του, ευχαρίστησε το Θεό και στη συνέχεια ευλόγησε και τον Ιωσήφ και τη Μαριάμ.
Η Αγία Άννα η Προφήτιδα Άννα παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν η προσευχή, η νηστεία, η ανάγνωση των Γραφών, η φιλανθρωπία και η συχνή παρουσία της στο Ναό σε όλες τις πρωινές και εσπερινές ακολουθίες. Η ασκητική ζωή της την είχε αξιώσει να λάβει από το Θεό το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, η καρδιά της Άννας σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και στη συνέχεια, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, κήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας.
H μνήμη τους τιμάται απο την Εκκλησία στις 3 Φεβρουαρίου
Λίγα λόγια για τον Σαραντισμό των βρεφών
Οι μητέρες, κατά το πρότυπο της Παναγίας, όταν τα νεογέννητα μωρά τους γίνουν σαράντα ημερών τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να τους διαβάσει ο ιερέας μια ευχή που ονομάζεται ευχή του σαραντισμού. Ο σαραντισμός του βρέφους έχει τις ρίζες του στην Παλαιά Διαθήκη. Λέγοντας «σαραντισμό», εννοούμε ότι η μητέρα προσφέρει το νεογέννητο στο Ναό προς δόξα του τριαδικού Θεού. Αφού διαβάσει ο ιερέας την ευχή στον πρόναο, παίρνει το βρέφος στα χέρια του και το πηγαίνει στον Κυρίως ναό μπροστά στην ωραία πύλη (και μετά στο ιερό βήμα, αν είναι αγόρι) όπου το σηκώνει με τα χέρια του στον ουρανό και το προσφέρει ως δώρο στο Θεό και ακολουθεί η μητέρα του παιδιού που φιλάει με ευλάβεια τις εικόνες. Η κίνηση αυτή της μητέρας, να οδηγήσει το παιδί της στο ναό, δείχνει την ευγνωμοσύνη της στον Θεό για το παιδί που της χάρισε. Ευχαριστεί , δηλαδή, τον Θεό για το δώρο της αγάπης Του και το παραδίδει με εμπιστοσύνη στην προστασία Του.
