Μολονότι η ελληνική επανάσταση κατά των Οθωμανών αρχίζει ήδη από το 1821, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίζεται μόλις στις 3 Φεβρουαρίου 1830. Με το πρωτόκολλο της 3ης Φεβρουαρίου τερματίζεται ο πόλεμος και αναγνωρίζεται στη διεθνή κοινωνία ελληνικό κράτος. Τα πρώτα σύνορα του νεοσύστατου κράτους περιορίζονται στη γραμμή Αχελώου-Σπερχειού, στα βόρεια, και φτάνουν ως την Πελοπόννησο στα νότια. Η Κρήτη και η Σάμος δεν δίνονται στην Ελλάδα, αλλά μόνο η Εύβοια, οι Κυκλάδες και οι Σποράδες. Ωστόσο οι αποφάσεις αυτές δεν θα είναι οι οριστικές. H τελική ρύθμιση του ελληνικού ζητήματος θα επέλθει αργότερα με τις διεθνείς πράξεις του 1832. Έπειτα από διαπραγματεύσεις περίπου έξι μηνών, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1832), υπογράφεται στην Πόλη ο τελικός διακανονισμός με τον οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχεται από κοινού μαζί με τις τρεις «εγγυήτριες δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) και αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Ελλάδας, αλλά και τα νέα σύνορα της Ελλάδας στη γραμμή συνόρων Παγασητικού – Αμβρακικού.
