Η Ελλάδα τήρησε ουδέτερη στάση στην αρχή του πολέμου, το 1914 μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία) και της συμμαχίας των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία ). Με τις κεντρικές δυνάμεις συντάχθηκαν η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε στις 28 Ιουλίου 1914 με την κήρυξη του πολέμου από την Αυστροουγγαρία στη Σερβία. Το επίσημο Ελληνικό κράτος εισέρχεται στον πόλεμο τον Ιούνιο του 1917, σχεδόν 3 χρόνια μετά την έναρξή του.
Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται στην απόλυτη διάσταση απόψεων μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ και του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο Κωνσταντίνος πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει ουδέτερη στάση και να αποφύγει τη συμμετοχή της στον πόλεμο. Και αυτό γιατί, η Ελλάδα έχει βγει νικήτρια από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η έκτασή της έχει αυξηθεί κατά 70% και ο πληθυσμός της από 2.700.000 σε 4.800.000. Οι προτεραιότητές, κατά τον Κωνσταντίνο, είναι η απόλαυση των αγαθών της ειρήνης, η ανασύνταξη των δυνάμεων και η ενσωμάτωση των νέων εδαφών και πληθυσμών και η Ελλάδα θα πρέπει να ασχοληθεί με τα παραπάνω και να αποφύγει την εμπλοκή της σε ένα νέο και πολύ μεγαλύτερο των Βαλκανικών πόλεμο. Όμως ο Κωνσταντίνος έχει κι έναν άλλο σημαντικό λόγο. Έχει σπουδάσει στη Γερμανία, είναι θαυμαστής της Γερμανικής κουλτούρας και σύζυγος της Σοφίας της Πρωσίας, αδελφής του Γερμανού Αυτοκράτορα. Γύρω από τον Κωνσταντίνο υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι πληθυσμού που αποστρέφεται νέες περιπέτειες.
Στον αντίποδα, ο Βενιζέλος πιστεύει ακράδαντα ότι το συμφέρον της Ελλάδας είναι να συμπαραταχθεί στον πόλεμο με τις δυνάμεις της Αντάντ ώστε να εξασφαλίσει τα κέρδη των Βαλκανικών πολέμων και, ως νικήτρια δύναμη, να απαιτήσει παραπάνω εδαφικά οφέλη στις αλύτρωτες περιοχές που επικρατεί το Ελληνικό στοιχείο.
Στην Ελλάδα διαμορφώθηκαν δύο απόψεις. Ο πρωθυπουργός της χώρας Ελευθέριος Βενιζέλος, πιστεύοντας στην τελική νίκη των Συμμάχων, υποστήριζε τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Αντίθετα, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θεωρούσε ότι η Ελλάδα έπρεπε να κρατήσει ουδετερότητα, η οποία όμως ευνοούσε περισσότερο τις Κεντρικές Δυνάμεις.
