Μπροστά στον κίνδυνο να χάσει η Ελλάδα όσα κέρδισε στα πεδία των μαχών ο Βενιζέλος εφαρμόζει το γνωστό ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» προκειμένου να μπει η Ελλάδα στον πόλεμο. Προσκαλεί τις δυνάμεις της Αντάντ να αποβιβαστούν στη Θεσσαλονίκη. Οι πρώτοι στρατιώτες φτάνουν στη Θεσσαλονίκη την ημέρα της παραίτησής του.
Έτσι τον Οκτώβριο του 1915 γίνεται απόβαση των συμμαχικών Δυνάμεων της Ατάντ στη Θεσσαλονίκη για να βοηθήσουν τους Σέρβους βρίσκονταν εγκλωβισμένοι από την τριπλή επίθεση της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, αλλά και της Βουλγαρίας. Οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι εισβάλλουν στην Ανατολική Μακεδονία. Τον Μάρτιο του 1916, ο γερμανικός και ο βουλγαρικός στρατός με τη σειρά τους, άρχισαν να καταλαμβάνουν ελληνικά εδάφη στην ανατολική Μακεδονία. Η εισβολή βουλγαρικών και γερμανικών στρατευμάτων στην Ανατολική Μακεδονία, επέφερε την κατάληψη του Ρούπελ στα τέλη Μαΐου 1916, και στη συνέχεια με την προέλασή τους νοτιότερα.
Στην Καβάλα τον Μάιο του 1916 με εντολή του Βασιλιά παραδίδεται το Δ΄ Σώμα Στρατού με περισσότερους από 7.000 αξιωματικούς και στρατιώτες που κατέληξαν αιχμάλωτοι στο γερμανικό στρατόπεδο του Γκέρλιτς, το οποίο βρίσκεται σήμερα κοντά στα γερμανο-πολωνικά σύνορα, κάτι που είναι πρωτάκουστο στα στρατιωτικά χρονικά. Έτσι δημιουργήθηκε το Μακεδονικό Μέτωπο.
Ακολούθησε η πολύνεκρη για τον Ελληνισμό Β΄ Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (1916-1918). Στη διάρκεια της Β’ Βουλγαρικής Κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας ο ελληνικός πληθυσμός στις πόλεις και τα χωριά υπέστη διώξεις, λιμοκτονία, ομηρίες καθώς και συλλήψεις, φυλακίσεις, βιαιοπραγίες και βασανισμούς από τη μυστική βουλγαρική αστυνομία και τον κατοχικό βουλγαρικό στρατό. Ως αποτέλεσμα χιλιάδες Έλληνες έχασαν τη ζωή τους. Οι Βούλγαροι προσπάθησαν με αυτόν τον τρόπο να αφελληνίσουν την ανατολική Μακεδονία.
