___Από την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008 η στήλη με το κείμενο της ιστορικής απόφασης των Ελεύθερων Πολιορκημένων για την ηρωική τους Έξοδο στην Ελευθερία κοσμεί την είσοδο του Κήπου των Ηρώων στο Μεσολόγγι.
«Ἐν ὀνόματι τῆς Ἁγίας Τριάδος,
Βλέποντες τὸν ἑαυτόν μας, τὸ στράτευμα καὶ τοὺς πολίτας ἐν γένει μικροὺς καὶ μεγάλους παρ’ ἐλπίδαν ὑστερημένους ἀπὸ ὅλα τὰ κατεπείγοντα ἀναγκαῖα τῆς ζωῆς πρὸ 40 ἡμέρας καὶ ὅτι ἐκπληρώσαμεν τὰ χρέη μας ὡς πιστοὶ στρατιῶται τῆς πατρίδος εἰς τὴν στενὴν πολιορκίαν ταύτην καὶ ὅτι, ἐὰν μίαν ἡμέραν ὑπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν ἀποθάνει ὄρθιοι εἰς τοὺς δρόμους ὅλοι.
Θεωροῶντες ἐκ τοῦ ἄλλου ὅτι μᾶς ἐξέλιπεν κάθε ἐλπὶς βοηθείας καὶ προμηθείας, τόσον ἀπὸ τὴν θάλασσαν καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ξηρὰν ὥστε νὰ δυνηθῶμεν νὰ βαστάξωμεν, ἐνὼ εὐρισκόμεθα νικηταῖ τοῦ ἐχθροῦ, ἀποφασίσαμεν ὀμοφώνως: Ἡ ἔξοδός μας νὰ γίνῃ βράδυ εἰς τὰς δύο ὥρας τῆς νυκτὸς 10 Ἀπριλίου, ἡμέρα Σάββατον καὶ ξημερώνοντας τῶν Βαΐων, κατὰ τὸ ἑξῆς σχέδιον, ἢ ἔλθῃ ἢ δὲν ἔλθῃ βοήθεια:
Α΄. Ὅλοι οἱ Ὀπλαρχηγοί οἱ ἀπὸ τὴν δάμπιαν τοῦ Στορνάρη ἔως εἰς τὴν δάμπιαν τοῦ Μακρή, μὲ τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν των, μία κολώνα, νὰ ριχθοῦν εἰς τὴν δάμπιαν τοῦ ἐχθροῦ εἰς τὴν ἀκρογιαλιάν, εἰς τὸ δεξιόν. Ἡ σημαῖα τοῦ στρατηγοῦ Νότη Βότζιαρη θέλει μείνει ἀνοικτή, ὡς ὁδηγός τοῦ σώματος τούτου. Ὁ στρατηγὸς Μακρὴς νὰ τὴν συνοδεύσῃ μὲ εἰδήμονας, ὅπου γνωρίζουν τὸν τόπον.
Β΄. Ὅλοι οἱ Ὀπλαρχηγοὶ οἱ ἀπὸ τὴν δάμπιαν τοῦ στρατηγοῦ Μακρή ἔως εἰς τὴν Μαρμαροῦν μὲ τοὺς ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν των, μία κολώνα ὅλοι, νὰ ῥιχθοῦν εἰς τὸν προμαχῶνα ἀριστερὰ κατὰ τῶν ἐχθρῶν. Ὁ στρατηγὸς Μακρής, μὲ τὴν σημαῖαν του ἀνοικτήν, θέλει εἶναι ὁδηγὸς τοῦ σώματος τούτου, ἀριστερά.
Γ΄. Διὰ νὰ μὴ μπερδευθῇ τὸ Στράτευμα μὲ ταῖς φαμελλιαῖς, δίδεται τὸ γεφύρι τῆς δάμπιας τοῦ Στορνάρη, καὶ ὅλοι οἱ φαμελλίται, ἐντόπιοι καὶ ξένοι, νὰ ταῖς συνοδεύσουν καὶ νὰ διαβοῦν ἀπ’ ἐκεῖ. Τὰ δύο γεφύρια εἶναι τὸ μὲν διὰ τὴν δεξιὰν κολώναν καὶ τὸ τῆς Λουνέττας διὰ τὴν ἀριστεράν.
Δ΄. Κάθε ὀπλαρχηγὸς νὰ σηκώνῃ τοὺς στρατιῶτας του ἀνά ἕναν ἀπὸ τὸν προμαχώνα του, ὥστε ὁ τόπος νὰ μείνῃ εὔκαιρος ἔως εἰς τὴν ὕστερην ὥραν.
Ε΄. – Οἱ ἀπὸ τὴν Μαρμαροῦν, ἅμα σκοτειδιάσῃ, νὰ τραβηχθοῦν ἀπὸ ἕνας-ἕνας καὶ νὰ σταθοῦν εἰς τὴν δάμπιαν τοῦ Χορμόβα.
ΣΤ΄. Ὁ Τζιαβέλας, μὲ ὅλον τὸ Βοηθητικὸν σῶμα, νὰ μείνῃ ὀπισθοφυλακὴ αὐτὸς μὲ ὅλους θέλει περιέλθει ὅλον τὸν γύρον τοῦ Φρουρίου νὰ δώσῃ τὴν εἴδησιν εἰς ὅλους καὶ νὰ τοὺς πάρῃ μαζί του.
Ζ΄. Τὸ σῶμα τῆς Κλείσοβας, ὁδηγούμενον ἀπὸ τοὺς Ὀπλαρχηγούς του, νὰ ἐξέλθῃ μὲ τὰ πλοιάρια εἰς τὴν μίαν τῆς νυκτός, σιγανά, καὶ ἄμα φθάσῃ εἰς τὴν ξηρὰν νὰ σταθῇ ἕως εἰς τὰς 2 ὥρας, ὅπου θὰ γίνῃ τὸ κίνημα ἀπ’ ἐδώ, νὰ κινηθῇ καὶ αὐτό.
Η΄. – Ὁ τόπος, τὸ σημεῖον τῆς διευθύνσεώς μας, θέλει εἶναι ὁ Ἅγιος Σιμεός. Οἱ ὁδηγοὶ θέλουν προσέχει νὰ συγκεντρωθοῦμεν ἐκεῖ ὅλοι.
Θ΄. Οἱ λαγουμτζήδες νὰ βάλουν εἰς τὰ φυτίλια φωτιά, λογαριάζοντες νὰ βαστάξουν μετὰ τὴν ἔξοδόν μας μία ὥρα ἐπέκεινα. Τὸ ἴδιον νὰ ὁδηγηθοῦν καὶ οἱ εἰς τὰς πυριτοθήκας εὐρισκόμενοι ἀσθενείς καὶ χωλοί. Ἠξεύρομεν ὅλοι τὸν Καψάλην.
Ι΄. Ἐπειδὴ θὰ πληγωθοῦν καὶ πολλοὶ ἐξ ἡμῶν εἰς τὸν δρόμον, κάθε σύνδροφος χρεωστεῖ νὰ τὸν βοηθῇ καὶ νὰ παίρνῃ καὶ τ’ ἄρματά του, καὶ ἐὰν δὲν εἶναι ἐκ τοῦ ἰδίου σώματος.
ΙΑ΄. Ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς κανένας νὰ μὴν ἀρπάξῃ ἄρμα συνδρόφου του εἰς τὸν δρόμον, πληγωμένου ἢ ἀδυνάτου, ἀργυροῦν ἢ σιδηροῦν καὶ φύγῃ. Ὅπου φανῇ τοιοῦτος, μετὰ τὴν σωτηρίαν μας θέλει δίδει τὸ πράγμα ὀπίσω καὶ θέλει θεωρεῖσθαι ὡς προδότης.
ΙΒ΄. Οἱ φαμελλίται ὅλοι, ἅμα προκαταλάβουν τοὺς δύο προμαχώνας αἱ ἄλλαι δύο κολῶναις, θέλουν κινηθεῖ ἀμέσως, ὥστε νὰ περιστοιχισθοῦν ἀπό τὴν ὀπισθοφυλακήν.
ΙΓ΄. Κανένας νὰ μὴ ὁμιλήσῃ ἢ φωνάξῃ τὴν ὥραν τῆς ἐξόδου μας, ἕως ὅτου νὰ πέσῃ τὸ δουφέκι εἰς τὸ ὀρδὶ τοῦ Κιουταχὴ ἀπὸ τὴν βοήθειαν ὅπου περιμένομεν καὶ ἐάν, κατὰ δυστυχίαν, δὲν ἔλθουν βοήθεια, οἱ ὄπισθεν πάλιν θέλουν κινηθῇ ἀμέσως, ὅταν κινηθοῦν αἱ σημαῖαι.
ΙΔ΄. Ὅσοι τῶν ἀδυνάτων καὶ πληγωμένων ἐπιθυμοῦν νὰ ἐξέλθουν καὶ δύνανται, νὰ εἰδοποιηθοῦν ἀπὸ τὰ σώματά των τοῦτο.
ΙΕ΄. Τὰ μικρὰ παιδιὰ ὅλα νὰ τὰ ποτίσουν ἀφιόνι οἱ γονεῖς, ἅμα σκοτειδιάσῃ.
ΙΣΤ΄. Τὸ μυστικὸν θέλει τὸ ἔχομεν: «Καστρινοί και Λογγίσιοι».
ΙΖ΄. Διὰ νὰ ειδοποιηθοῦν ὅλοι οἱ Ἀξιωματικοὶ τὸ σχέδιον, ἐπιφορτίζεται ὁ Νικόλας Κασομούλης, γραμματεῦς τοῦ Στορνάρη, νὰ περιέλθῃ ἀπὸ τώρα νὰ τοὺς τὸ διαβάσῃ, ἰδιαιτέρως εἰς τὸν καθέναν. Ἐὰν δέ, εἰς αὐτὸ τὸ διάστημα, ἔξαφνα φανῇ ὁ στόλος μας, πολεμὼν καὶ νικὼν να μείνωμεν έως ότου ανταποκριθούμεν.
Ἐν Μεσολογγίῳ 10 Ἀπριλίου 1826»
(Σύμφωνα με το σχέδιο, οι πολιορκημένοι θα περνούσαν από τις ξύλινες γέφυρες από το μέρος του τείχους που έβλεπε προς τη Ναύπακτο χωρισμένοι σε τρία σώματα («κολώνες»). Τα δύο πρώτα, αποτελούμενα από άνδρες της Φρουράς με επικεφαλής το ένα τον Δημήτριο Μακρή και το άλλο τον Νότη Μπότσαρη, θα έκαναν την Έξοδο από τις γέφυρες της «Λουνέτας» και τον «Ρήγα» και το τρίτο, αποτελούμενο από τους Μεσολογγίτες και τα γυναικόπαιδά τους με επικεφαλής ντόπιους αρχηγούς, πιθανόν τον Θανάση Ραζη-Κότσικα και τον Μήτρο Δεληγεώργη, που τα πλευρά του θα προστάτευε η Φρουρά της Κλείσοβας, θα έβγαινε από τις γέφυρες «Μονταλαμπέρτ» και «Στουρνάρη». Σημείο συνάντησης είχε οριστεί η Μονή του Αγίου Συμεών.)