Τα αποκαλούμενα και ξενικά κόμματα, ήταν τρία και το κάθε ένα έφερε το όνομα της Δύναμης στην οποία στηριζόταν: Αγγλικό κόμμα, Γαλλικό κόμμα, Ρωσικό κόμμα.
Το Αγγλικό κόμμα ήταν ο πρώτος σχηματισμός που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου από τους νικητές του, με αρχηγό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Οι γεωγραφικές περιοχές στις οποίες απέκτησε υποστηρικτές ήταν τα νησιά και ένα τμήμα της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας. Προσέλκυσε κυρίως τα αστικά στρώματα της εποχής, εμπόρους, πλoιοκτήτες, καθώς και Έλληνες του εξωτερικού. Για τον λόγο αυτό κατηγορήθηκε για «ελιτισμό», όπως επίσης και για το ότι εξυπηρετούσε, κατά κύριο λόγο, τα προσωπικά συμφέροντά τους. Με πρότυπο τη Βρετανία, προτεραιότητα του αγγλικού κόμματος ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού κράτους δικαίου, του οποίου την ασφάλεια των συνόρων θα εγγυόταν η Αγγλία. Πρέσβευε τη δημιουργία ενός συστήματος με παραχώρηση πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στους πολίτες του. Θα ήταν πάλι η Αγγλία, όπως και στα δάνεια, που θα στήριζε τις προσπάθειες των Ελλήνων για εδαφικές διεκδικήσεις.
Το Γαλλικό κόμμα σχηματίστηκε στη Στερεά Ελλάδα με αρχηγό τον Ιωάννη Κωλέττη. Οι κάτοικοί της, βοσκοί και γεωργοί κατά κύριο λόγο, εκφράζονταν καλύτερα μέσα από τις φιλελεύθερες ιδέες που διέπνεαν το Γαλλικό κόμμα. Για το Γαλλικό κόμμα, προφανώς η χώρα πρότυπο υπήρξε η Γαλλία. Βασικά του μελήματα ήταν, όμως, η οικονομική αποκατάσταση των αγωνιστών και η διεύρυνση των συνόρων.
Το Ρωσικό κόμμα συγκροτήθηκε στην Πελοπόννησο και αρχηγός του ήταν ο Ανδρέας Μεταξάς. Είναι γνωστό και ως κόμμα των «Ναπαίων», από το επίθετο «Νάπας» ενός Κερκυραίου υποστηρικτή του Καποδίστρια. Ο προσανατολισμός του ρωσικού κόμματος θεωρείται συντηρητικός-παραδοσιακός. Σε αυτό προσχώρησαν οι προύχοντες, αλλά και οι υποτακτικοί τους, οι καπεταναίοι με τους άντρες τους, ακτήμονες, μικροϊδιοκτήτες γης, δημόσιοι υπάλληλοι, κ.ά.. Το κόμμα αυτό είχε μεγάλο λαϊκό έρεισμα, γιατί συνυφαινόταν, εν πολλοίς, με την Ορθοδοξία. Το ρωσικό κόμμα πρέσβευε τη δημιουργία ενός ισχυρού κράτους, με πρότυπο τη Ρωσία. Το κράτος θα μπορούσε να έχει συγκεντρωτικό χαρακτήρα, τουλάχιστον μέχρι να γίνει ισχυρό. Σε αυτό θα βοηθούσε η σύνδεση με την ομόδοξη Ρωσία (εγγυήτρια δύναμη) και η συνεργασία με το Πατριαρχείο. Βασικός άξονας της πολιτικής του ρωσικού κόμματος ήταν η υπεράσπιση των συμφερόντων της Εκκλησίας και η διαφύλαξη της πίστης.
