Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης (Κροκύλειο Φωκίδας, 1797 – Αθήνα 1864) ήταν ένας από τους κορυφαίους αγωνιστές του ’21, πολιτικός αργότερα και συγγραφέας των περίφημων «Απομνημονευμάτων» του.
Γεννήθηκε στα 1797 στο Αβορίτι της Δωρίδας από φτωχούς γονείς. Το πραγματικό του οικογενειακό όνομα ήταν Τριανταφύλλου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τον αποκαλούσαν «Μακρυγιάννη» για το ψηλό του ανάστημα, όνομα που το κράτησε και με αυτό παρέμεινε στην ιστορία.
Το 1820 ξεκίνησε την ένοπλη αγωνιστική σταδιοδρομία του ως αγωνιστής της Επανάστασης. Ιστορική για τα αποτελέσματά της, ήταν η μάχη που έδωσε στους Μύλους της Λέρνης, όπου ο Ιμπραήμ Πασάς υπέστη πανωλεθρία και αναγκάστηκε να υποχωρήσει (Ιούνιος 1825). Κατά την περίοδο της αντιβασιλείας του Όθωνα ο Μακρυγιάννης κατηγορούσε την κυβέρνηση ως απολυταρχική και ζητούσε Σύνταγμα.
Το 1840 άρχισε να οργανώνει τον αγώνα υπέρ της επιβολής του Συντάγματος και πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 για την παραχώρησή του από τη βαυαρική δυναστεία.
Εκτός όμως από τις ηρωικές του πράξεις και το παράδειγμά του, αυτός ο μεγάλος Έλληνας κληροδότησε στις νεότερες γενιές ένα αθάνατο μνημείο ύφους, ήθους, λόγου και περιεχομένου, τα Απομνημονεύματά του, τα οποία δημοσίευσε το 1907 ο Γιάννης Βλαχογιάννης. Άλλο γνωστό και συζητημένο έργο του Μακρυγιάννη είναι το «Οράματα και θάματα» που αρχίζει να γράφεται μερικούς μήνες ύστερα από τα Απομνημονεύματα.
Μαθαίνω περισσότερα για τον Μακρυγιάννη
βλέποντας το παρακάτω βίντεο.
«..Τοὺς κατάτρεξαν οἱ Εὐρωπαίγοι τοὺς δυστυχεὶς Ἕλληνες. Εἰς τὶς πρῶτες χρονιές ἐφόδιαζαν τὰ κάστρα τῶν Τούρκων, τοὺς κατάτρεχαν καὶ τοὺς κατατρέχουν ὁλοένα διὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν. Ἡ Ἀγγλία τοὺς θέλει νὰ τοὺς κάμη Ἄγγλους μὲ τὴν δικαιοσύνην τὴν ἀγγλική, καθῶς οἱ Μαλτέζοι ξυπόλυτους καὶ νηστικούς, οἱ Γάλλοι Γάλλους, οἱ Ρούσσοι Ρούσσους κι᾿ ὁ Μετερνὶκ τῆς Ἀούστριας Ἀουστριακοὺς κι᾿ ὅποιος τοὺς φάγη ἀπὸ τοὺς τέσσερους. Καὶ τοὺς λευτερώνουν χερότερα κι᾿ απὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ οἱ τέσσεροι καλὰ φρονοῦν, ὅμως νὰ ἰδοῦμεν τὶ λέγει κι᾿ αὐτὸς ὁ μάστορης ὁ Γερόθεος. Διὰ νὰ βγοῦνε εἰς τὴν κοινωνία τοῦ κόσμου δὲν ἐβῆκαν μόνοι τους, τοὺς προστατεύει αὐτὸς ὁ δίκιος καὶ παντοτινὸς βασιλέας. Αυτός, ὁ δίκιος Θεὸς ὅποιος τοὺς κιντυνέψη, θὰ τὸν φάγη τὸ δικέφαλον αὐτός εἶναι ὁ ᾿περασπιστὴς τῶν ἀθώων καὶ τῶν ἀδύνατων. Ἐσύ, Κύριε, θ᾿ ἀναστήσῃς τοὺς πεθαμένους Ἕλληνες, τοὺς ἀπογόνους αὐτεινῶν τῶν περίφημων ἀνθρώπων, ὅπού στόλισαν τὴν ἀνθρωπότη μ᾿ ἀρετή. Καὶ μὲ τὴν δύναμή σου καὶ τὴν δικαιοσύνη σου θέλεις νὰ ξαναζωντανέψης τοὺς πεθαμένους καὶ ἡ ἀπόφασή σου ἡ δίκια εἶναι νὰ ματαειπωθῇ Ἑλλάς, νὰ λαμπρυθῇ αὐτείνη καὶ ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑπάρξουν οἱ τίμιοι καὶ οἱ ἀγαθοί άνθρωποι, ἐκείνοι ὁπού ᾿περασπίζονται τὸ δίκιον καὶ οἱ ἀνθρωποφάγοι ὁ ᾌδης θὰ τοὺς ρουφήσῃ καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ τίμιοι θὰ τοὺς ἀναθεματοῦν κατὰ τὰ ἔργα τους καὶ οἱ προδότες τῆς πατρίδος καὶ οἱ ἀγορασμένοι κακὸν μπελὰ νὰ τοὺς δώσῃς καὶ συντρόφους τοῦ Κάγην νὰ τοὺς κάμῃς. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, αὐτό κ᾿ ἔγινε…»
Βλέπω στο παρακάτω βίντεο μέρος των απομνημονευμάτων: