Ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε Α’ Κυβερνήτης της Ελλάδας, Υπουργός Εξωτερικών της Αυτοκρατορικής Ρωσίας και ένα πρόσωπο με ξεχωριστή βαρύτητα για την ευρωπαϊκή ιστορία των αρχών του 19ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα, όπου και ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στην Επτάνησο Πολιτεία. Εισήλθε στη ρωσική διπλωματία, συνέβαλε προσωπικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελβετίας και διετέλεσε δεύτερος υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, μαζί με τον Νέσσελροντ.
Ορκίστηκε Α’ Κυβερνήτης της Ελλάδας το 1828 και αφιερώθηκε στην θεμελίωση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Οι αντιδράσεις που συνάντησε στο κυβερνητικό του έργο ήταν πολλές, οι οποίες τελικά οδήγησαν στην δολοφονία του, ενόσω ήταν εν ενεργεία Κυβερνήτης, στο Ναύπλιο το 1831. Ο τάφος του βρίσκεται στην ιδιαίτερή του πατρίδα, την Κέρκυρα, στην Ι. Μ. Πλατυτέρας.
Πρώτη ενασχόληση με την πολιτική
Το 1800 ιδρύθηκε η Επτάνησος Πολιτεία, το πρώτο νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα, υπό τον έλεγχο κυρίως των Ρώσων. Τότε ξεκινά η εμπλοκή του Ι. Καποδίστρια με την ενεργό πολιτική. Ως Γραμματέας της Επικρατείας επί των Εξωτερικών, των Ναυτικών και του Εμπορίου της Επτανήσου Πολιτείας, θα εργαστεί συστηματικά για την εφαρμογή του Συντάγματος, για την επιμόρφωση των διοικητικών υπαλλήλων, για την ίδρυση νέων σχολείων, για την άμυνα. Όμως σύντομα (1807), η Επτάνησος Πολιτεία καταργείται και τα Επτάνησα παραχωρούνται στους Αυτοκρατορικούς Γάλλους.
Ο ευρωπαίος πολιτικός
Το 1808 ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ προσκαλεί τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Ρωσία για να υπηρετήσει στο ρωσικό υπουργείο εξωτερικών. Αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Η Ρωσική Αυτοκρατορία ήταν δεκτική σε ικανούς ανθρώπους με αριστοκρατική καταγωγή ανεξαρτήτως εθνικότητας, που θα ήταν αφοσιωμένοι στον ανώτατο άρχοντα και θα υπηρετούσαν πιστά το κράτος. Στο διάστημα της πολιτικής σταδιοδρομίας του στη Ρωσία, ο Καποδίστριας θα γίνει πρόσωπο-κλειδί όχι μόνο της ρωσικής διπλωματίας αλλά και της ευρωπαϊκής.
Η Φιλική Εταιρεία
Η Φιλική Εταιρεία το 1816 ζήτησε από τον Καποδίστρια να βοηθήσει τους σκοπούς της Εταιρείας, Την περίοδο εκείνη ο Κερκυραίος πολιτικός διέθετε φαινομενικά μια πανίσχυρη θέση, συνεπώς ήταν φυσικό να προστρέξουν σε αυτόν προκειμένου να ευοδωθούν οι προσπάθειές των Φιλικών. Πέραν δηλαδή των δεδομένων ικανοτήτων του, ο Καποδίστριας βρισκόταν στο στενό περιβάλλον του τσάρου και θα μπορούσε να κατευθύνει τη ρωσική πολιτική υπέρ του ελληνικού ζητήματος. Στην συνάντηση πάντως εμφανίστηκε επιφυλακτικός. Γνωρίζοντας τη στάση του Ρώσου μονάρχη υπέρ της διατήρησης της υπάρχουσας κατάστασης στην Ευρώπη και τις ανάλογες διαθέσεις των υπολοίπων Δυνάμεων, αρνήθηκε να αναλάβει την ηγεσία της σχεδιαζόμενης επανάστασης. Όπως ο ίδιος ο Κερκυραίος διπλωμάτης εξήγησε αργότερα σε φιλικά του πρόσωπα, θεωρούσε μια ελληνική επανάσταση κατά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ως άκαιρη. Ωστόσο, υπογράμμισε πως δεν επιθυμούσε επ’ ουδενί να εγκαταλείψει τους ομοεθνείς του στην τύχη τους και θα εργαζόταν με όλες του τις δυνάμεις υπέρ τους. Έτσι, κατά τα επόμενα χρόνια, θα ασκούσε την επιρροή του προς κάθε παράγοντα που θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει το ελληνικό ζήτημα, παρά την άρνησή του να ηγηθεί του κινήματος.
Ο Καποδίστριας ως στενός συνεργάτης του Αλέξανδρου Α΄ είχε ήδη οριστεί δεύτερος υπουργός εξωτερικών μαζί με τον Νέσσελροντ από το 1816. Θα διατηρήσει αυτή τη θέση ουσιαστικά έως το 1822, όταν θα αποσυρθεί στην Ελβετία εξ αιτίας της διαφωνίας του με τον Αλέξανδρο Α΄ για το ελληνικό ζήτημα. Το 1827 αποχωρεί και τυπικά από τη ρωσική υπηρεσία και την επόμενη χρονιά το 1828 ,μετά από πρόσκληση της Γ΄ εθνοσυνέλευσης έρχεται στην Ελλάδα και αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Α΄ Κυβερνήτη της Ελλάδος.
Παρακάτω βλέπω την ταινία που αναφέρεται στη διπλωματική δράση του Καποδίστρια, ως υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας, πριν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης το 1821!