ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟ
ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ
Ελάχιστες και συγκεχυμένες ήταν οι πληροφορίες, που είχαμε μέχρι τώρα, σχετικά με την τύχη του σώματος του μάρτυρα της ελευθερίας Αθανασίου Διάκου. Σύμφωνα με μια άποψη, επειδή το καρφωμένο στη σούβλα σώμα του Διάκου και τα κομμένα κεφάλια των συμπολεμιστών του, τα οποία είχαν τοποθετηθεί πάνω στην κοπριά ολόγυρα απ’ το Διάκο, ήταν εκτεθειμένα για έξι μέρες, οι Τούρκοι αγγάρεψαν τους Λαμιώτες Κεφάλα και Φαραδήμο να ρίξουν το πτώμα του Διάκου και τα κομμένα κεφάλια στο διπλανό ρέμα και να τα σκεπάσουν με κοπριές. Σύμφωνα με μία παράδοση, το πτώμα του Διάκου το ξέχωσε την άλλη νύχτα κάποιος Έλληνας Λαμιώτης, το έπλυνε, το σαβάνωσε και το έθαψε έξω από κάποιο ερημοκκλήσι στη Λαμία. Όμως, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Θ. Λάσκαρη, «ότε η Ελλάς έγινεν ελεύθερον βασίλειον το μέρος ηρευνήθη, αλλ’ ουδέν ίχνος ανευρέθη». Πάντως ,κάποιοι πιστεύουν ότι η ταφή έγινε στο ρέμα κι ότι τα οστά του Διάκου χάθηκαν για πάντα.
Στο παραπάνω πρόβλημα ρίχνει αρκετό φως ένα έγγραφο του αγωνιστή Παναγιώτη Σκόρδη απ’ τη Βέρβενα της Αρκαδίας. Στο έγγραφο αυτό, το οποίο απευθύνεται «Προς την επί των θυσιών και αγώνων εξεταστικήν επιτροπήν», με ημερομηνία 10 Αυγούστου 1846, ανάμεσα στ’ άλλα αναφέρεται ότι μετά το μαρτυρικό θάνατο του Διάκου, ο Σκόρδης αγόρασε απ’ τους Τούρκους το σώμα του και το ενταφίασε μαζί με τα εκατόν τριάντα κεφάλια των Ελλήνων που θυσιάσθηκαν στην Αλαμάνα. Ο Σκόρδης δεν αναφέρει σε ποιο σημείο έγινε η ταφή, σημειώνει όμως ότι έγινε «μ’ όλην την μεγαλοπρέπειαν» κι ότι δαπάνησε για την εξαγορά και την ταφή, καθώς και για την εξαγορά είκοσι τεσσάρων Ελλήνων αιχμαλώτων, πέντε χιλιάδες γρόσια.
Εκτός απ’ τη μαρτυρία για την τύχη του σώματος του Διάκου, σημαντική είναι η έμμεση πληροφορία ότι στη μάχη της Αλαμάνας θυσιάσθηκαν συνολικά εκατόν τριάντα Έλληνες, τα κεφάλια των οποίων ενταφιάσθηκαν μαζί με το Διάκο. Στο ίδιο έγγραφο υπάρχουν διαφωτιστικές πληροφορίες για την πολιορκία της Λιβαδειάς απ’ τους Τούρκους, για τους Σουλιώτες, τον Οδ. Ανδρούτσο, τον Χρ. Παλάσκα κ.ά.
Ο Σκόρδης είχε τη δυνατότητα να εξαγοράσει και να θάψει το σώμα του Διάκου και τα κομμένα κεφάλια των συμπολεμιστών του, γιατί ήταν γραμματέας του Ομέρ Βρυώνη.
Η μαρτυρία του Σκόρδη, ότι δηλαδή ο Διάκος θάφθηκε κανονικά μαζί με τα εκατόν τριάντα κεφάλια των συμπολεμιστών του, δίνει τη δυνατότητα της ταύτισης των οστών του Διάκου σε μελλοντική ανεύρεση τους. Ο ομαδικός αυτός τάφος θα πρέπει να αναζητηθεί, πιστεύω, στο τότε χριστιανικό νεκροταφείο της Λαμίας.
Στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε τον Διάκο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυπτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α’ και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρατιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.
