Ο Αθανάσιος Διάκος είναι γνωστός ήρωας της επανάστασης του 1821 με μαρτυρικό τέλος. Κοιμήθηκε ως Έλληνας ήρωας και γενναίος χριστιανός. Δεν απαρνήθηκε την πίστη του, ούτε και την ελληνικότητά του. Ανδρείος στο φρόνημα ως ελληνορθόδοξος μαχητής. Τον κατέγραψε η ιστορική και λαϊκή μνήμη στις χρυσές σελίδες που πρέπει να εμπνέουν και να καθοδηγούν τις μετέπειτα γενεές.
Ο Αθανάσιος Διάκος ή Αθανάσιος Γραμματικός (Μασαβέτας) γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας αν και υπάρχουν μαρτυρίες πως γεννήθηκε στην Μουσουνίτσα Αρτοτίνας. Ο Αθανάσιος Διάκος έμεινε στην ιστορία ως ένας ζωντανός θρύλος, τόσο για την αγωνιστικότητα και το θάρρος του αλλά και για τον αργό και φρικιαστικό θάνατο που υπέστη. Τον σούβλισαν οι Τούρκοι ζωντανό. Ο θρύλος του καταγράφτηκε σε Δημοτικά τραγούδια. Γεννημένος το 1788, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Είχε έφεση στη θρησκεία και η μητέρα του σε ηλικία 12 ετών τον πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στην Αρτοτίνα Φωκίδας για να εκπαιδευτεί. Έγινε μοναχός και λόγω του μεγάλου ζήλου, γρήγορα χειροτονήθηκε διάκος.
Βλέπω το βίντεο για να μάθω περισσότερα:
Η λαϊκή μούσα, μέσα από τη δημοτική μας ποίηση αλλά και διαπρεπείς ποιητές, όπως ο Ιωάννης Ζαμπέλιος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Κωστής Παλαμάς κ. ά, εμπνεύστηκαν από την ηρωική και συνάμα μαρτυρική μορφή του “Αγωνιστή της Λευτεριάς”.
Ο θρύλος του καταγράφηκε και σε δημοτικά τραγούδια όπως το παρακάτω:
Χίλιοι τον πήραν απ΄ εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.
Κι Ομέρ Βρυώνης μυστικά στον δρόμο τον ερώτα:
– “Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, τη πίστι σου ν΄ αλλάξεις;
Να προσκυνάς εις το τζαμί, την εκκλησιά ν΄ αφήσεις”:
Κ΄ εκείνος τ΄ αποκρίθηκε και με θυμόν του λέγει:
– “Πάτε κι εσείς κ΄ η πίστις σας μουρτάτες να χαθείτε.
Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέλ΄ αποθάνω….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
«Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει
τώρα π΄ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζ΄ η γη χορτάρι.
Την πίστι τους, τους ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες
Εμέν΄ αν εσουβλίσετε, ένας Γραικός εχάθη,
Ας είν΄ καλά ο Οδυσσεύς κι ο καπετάν Νικήτας.
Αυτοί θα κάψουν την Τουρκιά κι όλο σας το Δοβλέτι».
Ακούω όλο το ποίημα σε μια πολύ όμορφη εκτέλεση εδώ: