Ο λόγος που πρέπει να γνωρίζουμε τον τρόπο κλίσης των ρημάτων είναι για να μπορούμε να καταλάβουμε σ’ ένα κείμενο, σε ποιο χρόνο μιλάει κάποιος, σε ποιο πρόσωπο και με τι τρόπο (αν εύχεται, αν προστάζει, αν παροτρύνει κτλ.)
Παρακάτω ακολουθεί ο τρόπος κλίσης του ρήματος εἰμί σε όλους τους χρόνους και όλες τις εγκλίσεις, καθώς και τα απαράμφετα και οι μετοχές.
Το ρήμα εἰμί είναι ανώμαλο και γι’ αυτό σχηματίζεται με συγκεκριμένο τρόπο που πρέπει κάποιος να γνωρίζει ώστε να μάθει να το αναγνωρίζει μέσα στα κείμενα.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ:
Θέμα: Το μέρος του ρήματος είναι το μέρος που παραμένει σταθερό σε όλους τους χρόνους και όλες τις εγκλίσεις.
Χαρακτήρας: Το τελευταίο γράμμα του θέματος στην οριστική ενεστώτα στο πρώτο πρόσωπο. Αναλόγως αν είναι φωνήεν ή σύμφωνο, ακολουθούνται άλλοι κανόνες σχηματισμού του ρήματος.
Κατάληξη: Το μέρος του ρήματος που μας δηλώνει ποιο πρόσωπο μιλά και μπαίνει στο τέλος του θέματος κάθε φορά.
Συλλαβική αύξηση: Η συλλαβή που προστίθεται στην αρχή του θέματος στους συντελεσμένους ή παρελθοντικούς χρόνους (Παρατατικός/Αόριστος/Υπερσυντέλικος).
Παρακάτω ακολουθεί ο τρόπος κλίσης του ρήματος λύω ως παράδειγμα για τα φωνηεντόληκα ρήματα, που ο χαρακτήρας του θέματός τους είναι φωνήεν ή δίφθογγος (το θέμα του λύω είναι το “λυ”, ο χαρακτήρας είναι το “υ” και είναι φωνήεν) σε όλους τους χρόνους και όλες τις εγκλίσεις, καθώς και τα απαράμφετα και οι μετοχές.
