| Προσωπικές Αντωνυμίες (εγώ κάνω…) | Προσωπικές Αντωνυμίες (μου κάνουν, κάνουν σ’ εμένα…) | Κτητικά Επίθετα (το δικό μου παιχνίδι…) |
|---|---|---|
| I (άι) = εγώ | me (μι) = εμένα, σ’ εμένα, μου | my (μάι) = δικό μου |
| you (γιού) = εσύ | you (γιού) = εσένα, σ’ εσένα, σου | your (γιώρ) = δικό σου |
| he (χι) = αυτός she (σι) = αυτή it (ιτ) = αυτό | him (χιμ) = αυτού, σ’ αυτόν her (χερ) = αυτής, σ’ αυτήν it (ιτ) = αυτού, σ’ αυτό | his (χιζ) = δικό του her (χερ) = δικό της its (ιτς) = δικό του |
| we (γουΐ) = εμείς | us (ας) = εμάς, σ’ εμάς, ημών | our (άουρ ή άωρ) = δικό μας |
| you (γιού) = εσείς | you (γιού) = εσάς, σ’ εσάς, υμών | your (γιώρ) = δικό σας |
| they (δέυ) = αυτοί / αυτές / αυτά | them (δεμ) = σ’ αυτούς, τους / σ’ αυτές, τις / σ’ αυτά, τα | their (δέιρ) = δικό τους |
Πότε βάζω προσωπική αντωνυμία από την πρώτη στήλη;
Όταν θέλω να πω ποιος κάνει κάτι (εγώ, εσύ, αυτός…).
Πότε βάζω προσωπική αντωνυμία από τη δεύτερη στήλη;
Όταν θέλω να πω ότι κάποιος παθαίνει, ή σε κάποιον κάνουν κάτι.
Τον χτύπησαν… They hit him!
Σου μιλώ… = I am talking to you…
Πότε βάζω κτητικό επίθετο;
Όταν θέλω να πω για κάποιο ουσιαστικό ότι ανήκει σε κάποιον
και μπαίνει πάντα πριν το ουσιαστικό!
Αυτό είναι το δικό μου παιχνίδι = This is my toy.