Στο Πάτερ ημών στα ελληνικά, αλλά και γενικότερα όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μάς ομιλεί περί της άλλης ζωής και της απολαύσεως που περιμένει τους πιστεύοντας εις Αυτόν και όσους ακούν και τηρούν τις εντολές Του, πάντοτε μάς ομιλεί περί της Βασιλείας των Ουρανών, Δηλαδή, ομιλεί για πολλούς ουρανούς και όχι για έναν.
Για να θυμηθούμε πώς αρχίζει η Κυριακή Προσευχή: Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς ουρανοῖς…, δηλαδή Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς.
Πάμε, λοιπόν τώρα να μάθουμε κάποιους κανόνες για το πώς στα αγγλικά
γράφουμε και λέμε τον πληθυντικό αριθμό μιας λέξης!
Στα αγγλικά, στις περισσότερες λέξεις, ο πληθυντικός σχηματίζεται προσθέντοντας ένα -s στο τέλος της λέξης.
Παράδειγμα:
heaven (ουρανός/χέβεν) -> heavens (ουρανοί/χέβενς),
God (θεός/γκαντ) -> gods (θεοί/γκαντς),
human (άνθρωπος/χιούμαν) -> humans (άνθρωποι/χιούμανς)
kingdom -> kingdoms
Αν η λέξη τελειώνει σε -s, -ss, -sh, -ch, -x ή -z, τότε προσθέτουme -es, μετά το τέλος της λέξης.
Παράδειγμα:
bus (λεωφορείο/μπας) -> buses (λεωφορεία/μπάσις),
branch (κλαδί/μπραντς) -> branches (κλαδιά/μπράντσις),
fox (αλεπού/φοξ) -> foxes (αλεπούδες/φόξις)
Αν όμως η λέξη τελειώνει σε -ch που προφέρεται “κ” και όχι “τς”, τότε βάζουμε σκέτο -s.
Π.χ.: Monarch (μόναρκ)-> Monarchs, Stomach (στόμακ) -> Stomachs
Αν η λέξη τελειώνει σε -y και πριν υπάρχει σύμφωνο, τότε το “y” γίνεται “i” και βάζουμε κατάληξη -es.
Παράδειγμα:
story (ιστορία/στόρυ) -> stories (ιστορίες/στόρις),
sky (ουρανός / σκάι) -> skies (ουρανοί/σκάις)
Αν όμως πριν το -y υπάρχει φωνήεν*, τότε βάζουμε απλώς -s, χωρίς άλλες αλλαγές.
Παράδειγμα
toy (παιχνίδι/τόυ) -> toys (παιχνίδια/τόυς)
day (ημέρα/ντέυ) -> days (ημέρες/ντέυς)
*Τα φωνήεντα της αγγλικής αλφαβήτου είναι τα a, e, i, o, u. Είναι πέντε και όχι επτά όπως στα ελληνικά.
Αν η λέξη τελειώνει σε -ο και προηγείται σύμφωνο, τότε προσθέτουme -es, μετά το τέλος της λέξης.
Παράδειγμα:
hero (ήρωας/χίροου) -> heroes (ήρωες/χίροους),
zero (μηδέν/ζίροου) -> zeroes (μηδενικά/ζίροους),
Αν όμως η λέξη τελειώνει σε -ο που προηγείται φωνήεν, τότε βάζουμε σκέτο -s.
Π.χ.: bamboo (μπαμπού)-> bamboos, studio (στούντιο) -> studios
Οι παραπάνω είναι κάποιοι ενδεικτικοί κανόνες. Τους περισσότερους κάποιος θα τους μάθει απλώς διαβάζοντας και μελετώντας αγγλικά κείμενα, όπως θα κάνουμε στη συνέχεια. Υπάρχουν κι άλλες καταλήξεις, όπως υπάρχουν και ανώμαλα ουσιαστικά, που σχηματίζουν τον πληθυντικό όχι προσθέτοντας -s ή -es, αλλά με άλλο τρόπο όπως το child -> children, που έχουμε ήδη δει, ή το man->men.
Πάμε, όμως, τώρα να δούμε μια ουσιώδη
διαφορά με τα ελληνικά.
Στους παρακάτω πίνακες θα δούμε πώς κλίνεται ένα ουσιαστικό στους δύο αριθμούς στα ελληνικά και στα αγγλικά, σε όλες τις πτώσεις:
| Ενικός Αριθμός | Πληθυντικός Αριθμός | Singular | Plural |
|---|---|---|---|
| ο ουρανός | οι ουρανοί | heaven | heavens |
| του ουρανού | των ουρανών | heaven’s | heavens‘ |
| (τῷ ουρανῷ) | (τοῖς οὐρανοῖς) | – | – |
| τον ουρανό(ν) | τους ουρανούς | heaven | heavens |
| (ω) ουρανέ | (ω) ουρανοί | (oh) heaven | (oh) heavens |
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι στα αγγλικά τα ουσιαστικά δεν αλλάζουν κατάληξη στις διάφορες πτώσεις, παρεκτός στη γενική πτώση, με την οποία θα ασχοληθούμε αργότερα και όπως είναι η ονομαστική, έτσι είναι και η αιτιατική. Αυτό μάς δυσκολεύει στο να αναγνωρίσουμε κάποιες φορές αν κάτι είναι υποκείμενο ή αντικείμενο, αν κάτι ενεργεί ή δέχεται ενέργεια.