«Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και αν προσέξει, μπορεί να πάρει μεγάλο μισθό από τον Θεό. Να φροντίζει να διδάσκει στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δούν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο, καποια στιγμή θα πιάσει τόπο. Και πάντα με το καλό, με επιείκεια, με αγάπη να φέρονται στα παιδιά και να προσπαθούν να ξυπνάνε το φιλότιμό τους. Το παιδί θέλει αγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά την στερούνται τελείως στο σπίτι. Αν οι δάσκαλοι αγαπήσουν τα παιδιά, θα τους αγαπήσουν και εκείνα, και τότε θα κάνουν πιο εύκολα το έργο τους. Γι’ αυτό λέω ότι καλοί είναι οι γονείς που γεννούν πολλά παιδιά και γίνονται πολύτεκνοι, αλλά καλύτεροι είναι οι σωστοί εκπαιδευτικοί που αναγεννούν του κόσμου τα παιδιά και γίνονται υπέρ – υπέρ – πολύτεκνοι! Δίνουν αναγεννημένους ανθρώπους στην κοινωνία και έτσι γίνεται καλύτερη.»
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
